Ben kompleksli miyim?

Genelde sevmediğimiz insanlara çabucak "kompleksleri var" türünden yakıştırmalar buluruz.

Kompleksli olmak kavramını nasıl algılıyorsunuz?

Herkesin muhakkak bir düşüncesi vardır bu konuyla ilgili. Fakat bilimsel -psikanaliz- bir temelde en kısa haliyle kendini yetersiz hissetmektir aslında "kompleksli olmak".

Yukarıdaki ifadeyi biri için kullandığımızda ona iltifat mı ediyoruz yoksa hakaret mi?

İşin özüne bakarsanız. Bu insanın yaratılışında olan bir duygudur. İnsanlar kendilerini yetersiz hissettikleri oranda gelişim kaydetme adına çaba gösterirler. Eğer her konuda kendinizi yeterli hissediyor ve kendinizi geliştirmek için bir çaba sarfetmiyorsanız buradan sizin kompleksli biri olmadığınız sonucuna ulaşılabilir. Ya da tersi...

Acaba bu bir paradoks mu?

Kompleksliyim dersek gerçekten kompleksli mi oluruz? Yoksa "ben onu da biliyorum" edalarıyla bu konudaki yetersizliğimizi de hem kendimizden hem çevremizdekilerden gizleme yoluna mı gidiyoruz?

Bir şey daha:

Sizce ülkenin yönetiminde görev alan birinin mi yoksa "elifi görse mertek sanır" türünden bilmem hangi dağın başında hayatında koyunlarından ve kavalından başka bir şey görmemiş birinin mi kompleksleri daha fazladır?

Kompleksli olmalı mıyız yani? "Yahu kardeşim senin de komplekslerin var" dedikleri zaman "Tabii ki bundan daha doğal ne olabilir ki ben bir insanım" demeli miyiz?

Kompleksli olduğunun farkında olmayanlar eskilerin tabiriyle "cehli mürekkep" şimdinin tabiriyle "hem kel hem fodul" olarak ifade edilebilirler mi?

Gaffur tiplemesi neden çok hoşumuza gitti? Acaba hep içimizde sakladığımız bir şeyler mi bulduk o hastalıklı kapıcı çocuğunda?

Amma karıştı işler...

Şimdi Gaffur olup soruyorum: Ben kompleksli miyim?