Ben mantar yemem

Heyecanla anlatıyorlardı “ Küre dağlarında çok mantar varmış, herkes toplamaya gidiyor ” diye. Mantar toplamak, balık tutmak, ava gitmek gibi bir merak. Bugünlerde mantar zamanı geldi ve sohbetlerde, yemeklerde yerini aldı.

Çok küçük yaşlardan buyana mantar yiyemem. “ Canı çok kıymetli ” derlerdi “ ben mantar yemem ” dediğimde. Korkardım, çünkü mantar zamanı geldiğinde mantardan zehirlenenlerin hastaneyi doldurduğu haberleri gelirdi hergün. Ben de bile bile yiyemezdim. O yıllardan kaldı mantara uzak duruşum. Şimdi pizzanın üzerinde veya çorbanın içinde azıcık olunca yiyebilsem de mantar ağırlıklı yemekleri midem kaldırmaz. Ne zaman evde mantar yemeği olsa “ Hastaneye götürmek için birisi sağlam kalsın ” diyerek yemem. Bu şaka sözlerinin ardında her zaman ciddi kaygılarım da vardır.

Büyük şehirlerde tüketilen mantarın çoğu kültür mantarı olsa da küçük yerlerde dağlardan toplanan mantarlar yeniliyor. Mantar toplayan herkes zehirli mantarları tanıma konusunda kendilerini uzman saydıkları ve asla yanılmayacaklarını sandıkları için bu zehirlenmeler oluyor.

İnebolu, 28 Ekim 2006