Benciliz...

Yalnızlık; ömür boyu sürer...
Ömrümüzün yoldaşıdır, yalnızlık...
Sohbet etmese de, yalnızlık içimize değmese de;
Hep, uygun adımlarla eşlik eder yanı başımızda;
daima bize...

Geçen zaman kalabalıklaştırsa da çevremizi,
yakınlık ararken gözlerimiz, yalnızlıkla buluşur
ellerimiz... Kolay değil;
yıllar yılı yalnızlıktı yüreğimizi yalıtan,
bazen dağıtıp, bazen ağlatan...
Kalabalıklarda yalnızlaşan biz değil miyiz;
yalnızlığımızı özleyen..

Kalabalıklar mı, bizi yalnızlığa terk eden?...
Biz miyiz, yalnızlığı kalabalığa tercih eden?...
"Yalnızım tek başımayım" sitem midir, istek mi?...
Fena halde alıştık mı ki; yalnızlığa?...

Yalnızlık mı alıştırdı bizi tenine, kokusuna,
sûkunet ve tekilliğine...
Hangimiz yalnız olmadığımızı iddia edebiliriz?...
Evde, işyerinde, özel hayatımızda,
hatta kalabalıklarda...
Her an iletişim halindeyiz birbirimizle;
ya etkileşim, paylaşım, toplumsal duyarlılık?...

Yalnızlık biz, biz yalnızlık mıyız?...
Öylesine uzun zaman birbirimizleyiz ki;
kaynaştık aynı beden ve ruhta...
Artık benciliz; yalnız biziz...

Hülya AŞKAROĞLU