Benim boyum mu?

Sevgililer Günü'nü geride bıraktık. Evde kutlanmadı eskiden kutlanırdı. Sevgililer gününü kutlamak uğursuzluk getirirmiş. Bu günü kutlayanların sevgileri uzun ömürlü olmazmış.

Televizyonda seyrettim adamın biri E-5 kara yolunda bi tepeye çıkmış çiçek topluyor. Sevgililer günü diye karısına çiçek topluyormuş. Adamın korunma altına alınması taraftarıyım.

Bir başka haberde ise beyaz eşyaları kırmızı kurdelelerle süslemişler sevgililer günü hediyesine dönüştürmüşler. Kadınlara soruyorlar kocanız sevgililer günü için beyaz eşya alırsa kızarmısın diye. Bir çok kadın çok mutlu olacağını söyledi. Bir tanesi de * çok mutlu olurum bulaşık makinem yok* dedi.

Ne kadar zavallı bir durumdayız. Eve alınacak dandikten bir ev eşyası için bile mutlu olabiliyoruz. Sanki sevgiliye alınan bir hediyeymiş gibi.

Gençler vardı sarmaş dolaş. Esas oğlan hediye alamadığını ama yanındaki esas kızı çok sevdiğini söyleyerek yanağına öpücük kondurdu. Dünyanın en mutlu insanıydılar.

Erkekler genellikle sevgilisinin bu özel gününü kutlamayı hiç ihmal etmiyor ama karısının sevgililer gününü hiç hatırlamıyor. O erkeklere buradan selamlarımı gönderiyorum.

Aldığı her aptal hediyeye kanıp mutlu olan kadınlara da selamlarımı gönderiyorum. İçten içe fesatlanmıyor da değilim. Nasıl mutlu olmayı başarıyorlar diye. Küçük beklentileri olan enteresan insanlar.

Simit sarayında da farklı bir uygulamaya gidilmiş. Kaşarlı simitlerin arasına pırlanta yüzük koymuşlar. Yüzük bir adama çıkmış. Yurdum insanının tıpkısının aynısı. İlk defa karıma pırlanta yüzük hediye edeceğim diyor. Sonrasında kadını görmeyi isterdim. Boyu uzamışmı diye.