Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

20 Mart '08

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Benim hala umudum var.

Benim hala umudum var.
 

http://www.kircicekleri.com/ekard/dost/dost7.jpg


Bir arkadaşıma hasta ziyaretine gitmiştim. Hastalığının ciddiyetini biliyordum ama ne hastası olduğunu bilmiyordum.

Sordum:

-Ahmet hastalığının ciddiyetini biliyorum ama sorabilir miyim ne olduğunu?

Gayet rahat bir ifadeyle ve gülerek,

-Beynimde ur var dedi.

-Ur mu?

-Evet ur var.

Aramızdaki samimiyetten dolayı muhabbeti açtıkça açıyordum, hasta ziyaretine gitmiştim güzel şeylerden bahsedeceğim yere sürekli hastalığından bahsediyordum.Kendime kızıyordum ama üzüntüden merak edip soruyordum.

-Ahmet dedim:

Doktorlar ne diyor :

-Ne desinler, ameliyat olmam gerekiyormuş, ur çok riskli bir yerdeymiş ve kötü huyluymuş, kurtulamayabilirmişim dedi ve tekrar güldü,

O anda gözlerim doldu, yutkunamadım.

-Anladı üzüldüğümü, gözlerim içine gülen gözleriyle bakarak, okuduğu kitabının arasından bir sayfalık bir yazı çıkardı.

-Geçen gün bir yerde okumuştum, çok hoşuma gitti sana da okuyayım, dedi.

-O güzel yüzüyle ara sıra bana bakarak tok sesiyle başladı okumaya,

"Küçük istavrit, yiyecek bir şey sanıp hızla atıldı çapariye.Önce müthiş bir acı duydu dudağında...Gümbür gümbür oldu yüreği, sonra hızla çekildi yukarıya.
Aslında hep merak etmişti, denizlerin üstünü.Neye benzerdi acep gökyüzü?Bir yanda büyük bir merak, bir yanda ölüm korkusu."Dudağı Yarıklar" denir, şanslıdır onlar.Hani görüpte gökyüzünü, insanı...Oltadan son anda kurtulanlar.
Ne çare...Balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu.Küçük İstavrit anladı, yolun sonu...Koca denizlere sığmazdı yüreği..Oysa şimdi...yüzerken küçük yeşil leğende, cansız uzanıvermiş dostlarına değiyordu minicik yüzgeci.
İnsanlar gelip geçtiler önünden.Bir kedi yalanarak baktı gözünün içine.Yavaşça karardı dünya, başı da dönüyordu...Son bir kez düşündü..derin maviyi, beyaz mercanı bir de yeşil yosunu...
İşte..tam bu sırada eğilip aldım onu.Yürüdüm deniz kenarına, bir öpücük kondurdum başına...İki damla gözyaşımdan ibaret sade bir törenle ..saldım denizin sularına...
Bir an öylece bakakaldı.Sonra sevinçle dibe daldı.Gitti, tüm kederimi söküp alarak.Teşekkürüde ihmal etmemişti.Birkaç değerli pulunu elime, avuçlarıma bırakarak...
Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme.Sorar gibiydiler, neden yaptın bunu, niye?
"Bir gün dedim, bulursam kendimi, yeşil leğendeki küçük istavrit kadar çaresiz, son bir ana kadar hep bir UMUDUM OLSUN diye......."
dedi ve ben kendimden geçtim.

Hikaye bittikten sonra tüylerim diken diken olmuştu,

O zaman anladım, hastalığından bahsederken niye güldüğünü,

Tam kalkmak üzereyken, şunu hiçbir zaman unutma,

Ne sıkıntılar, ne zorluklar içinde olursan ol mutlaka bir umudun olsun, dedi.

Umudunuzu hiç yitirmemeniz dileğiyle…

 
Toplam blog
: 61
: 1041
Kayıt tarihi
: 04.01.08
 
 

1983 doğumluyum. İzmir' de yaşıyorum. Bir kamu kuruluşunda memur olarak çalışıyorum. ..