Bilemedin...

Özgürdük ikimizde...
Birimiz gönüllü esaretlerinde,
Diğerimiz, yalnızlığın alışılmış dört duvar hapsinde.

Oysa; özgürdük ikimizde!

Seni esaretlerime yılmadan katmaya çalışırken...
Duvarlarınla örtündün hep.
Gözlerin, umarsız an itiraflarınsa çırılçıplaktı.

Sen duvarlarına hapsettin bizi...
Biz olabilmek için haykıran ellerin,
Yapamazsam... yetemezsem... gidersen korkularıyla,
Ellerim yerine, duvarlarına sarıldı.

Yıkamadım, yetmedi gücüm...
Tükendim...
Gitmemden korkarken, gönderen sendin!

Bilemedin!

Suçlama... Ne olur suçlama...
Sevdim, sen gittin deme bana...
Gönderen sendin!
Bilemedin!

Sevmek;
Biz olmaktan korkmamaktı...
Çırılçıplak kalabilmekti duygularda.
Engellerden yılmadan sahiplenebilmekti.
Sonuna kadardı her zorluğa,

Anlatmaya çalıştım...
Söyledim!

Bilemedin!!!




http://www.youtube.com/watch?v=JWFAzxJFELQ