Bilgi Toplumunda Bilgi Metası

Önkoyutlar: 

1. Birinci Sanayileşme, 1750-2000 arasında tanımlıdır. 

2. Yıl 2000’de Birinci Sanayileşme, 7 milyarın 3 milyarı için tümüyle geçerliydi. 

3. İkinci sanayileşme, 1950-2200/2250 arası için tanımlıdır. 

4. İkinci Sanayileşme, yıl 2000’de 7 milyarın 1 milyarından azı için tanımlıydı. 

5. Birinci ve İkinci Sanayileşme, sonunda birleşip Tam Sanayileşme olacak. 

Metin: 

Birinci Sanayileşme’nin yanlış tanımlarından biri, üretimin daima tüketimden geri kalacağı yönündeydi. Bu, ancak % 10 oranında geçerli oldu. 

Bilgi toplumunda (İkinci Sanayileşme’de) bilgi üretimi her zaman bilgi tüketiminden çok oldu. Belki, 2150-2250 arasında durum değişir. 

Bilgi toplumunda bilgi metası, yanlış olarak patentlerle tanımlandı. Doğrusu, 9 öncü altkültürün bilgileriydi. 

Burada, üretim-tüketim ilintisi nicel değil, nitel. Yani, öncü bilgileri üretenler bile, kimyacıların bir zamanlar Periyodik Tablo’yu bilmemesi gibi, ürettikleri bilgilerin ne gibi işlere yarayabileceğini, dolayısıyla ekonomik değerini genelde göremiyorlar. 

Örneğin tıp robotları: 7 milyarın 1 milyarı yaşlılık nedeniyle bakım robotlarına gereksinim duyuyor. Bunun 200 milyonu G-8 ülkelerinde yaşıyor, yani ödeme yapabilir durumda. Tanesi 1.000-10.000 dolardan 200 milyar – 2 trilyon dolar arasında hazır (ve devletin ödemesi gereken) bir pazar var. Oysa, sosyal refah devletleri bile, bu yaygın kullanıma zihniyet olarak hazır değil. 

Örneğin organ nakilleri: Çin, yılda 10.000 kişiyi uyuşturucu ile ilgili suçlardan dolayı idam ediyor ve tüm organlarına devlet olarak el koyuyor. Bunu tüm dünya yapsa, organ karaborsası ve kaçakçılığı ortadan kalkar ama yine zihniyetler buna hazır değil. 

İronik bir örnek daha var: Devletler uzaycılığa on milyarlarca dolar harcadı. Tam sonuç alınacakken, konu tüm bilgileriyle özel sektöre geçti. Uzay çalışmalarının, yalnızca o alanda yapılabilecek araştırmalarla elde edilen icatlarla kendini amortilediğini belirtmek gerek. Yani devletler, (ideolojik / siyasal çekişmesel) zihniyet nedeniyle 1 trilyon dolar harcadı ve bunun 10 trilyon dolarlık potansiyel pazarını özel sektöre hediye etti. Özelleştirme açısından ters bir örnek ama yine de bir örnek.