Bilinmeyen...

Başladığım yere geri döndüm az önce. Öznesi olduğun cümleleri doldurup da bavula, hiç gelmemiş bir treni yolcu ettim yüreğimden. Çekildim içimin en kuytu yerine şimdi, yanıbaşımda yalnızlığım. Senden sonra kalan sessizliği dinliyorum.

Ben içimin sol tarafında oturuyorum. Sağ yanım boşlukta...
Sen benim sol yanımdasın. Adın yoklukta...

Soruyorum şimdi sana en çok hangi yanda acır canın
Gidende mi, kalanda mı...
Hangi tarafta kalır en çok adın
Susanda mı, soranda mı...
Peki hangisinde daha çok varsın
Yürekte mi, akılda mı...

Giden gider. Sen hep geride kalan mısın...
Yoksa koca bir yalan mı...

Aşk...
Adın bende
İzin yüreğimde saklı
Yokluyorum da şimdi aklımın takvimini
Senden yana hep devrik zamanlar kalmış belleğimde
Sözlüklerde bile bir karşılığın var oysa
Bir tek onun dilinde olamadı.
Bir tek onun yüreğinde yok...



*Foto: Nuri Bilge Ceylan
** Anadolu'da bir kızım var, öğretmen olacak" projesi için;
http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=45243