Binbir gece

Şahmeranın çocukları, hadi gelin ardımdan, cebimden mutlu günler dökülüyor
Kesme şeker tadında pembe, açılıp yaşanmamış bir cep ki diktikçe sökülüyor
Hadi yerleşin, sudan çatlamış gövdeme, saçlarıma, devren satılık düşlerime,
Kapılarım kapanacak birazdan, kuyuya düşmüş zaman, gittikçe yok oluyor..

Anneniz değil o çağıran, kapatın kulaklarınızı, ay dede sizi kandırıyor
Hakikati imkansız düşleriniz ve kanayan dizleriniz alemi kıskandırıyor
Hadi koşun, asılın, bin yıldır paslı duran, kırık kalbimin zembereğine
Akrebe söyleyin, sizden özür dilesin, yelkovanı düzeltin, bin yıldır yan duruyor..

Bir dağ yürüyeceğiz sizinle, ardı şafak, denizleri gül, yokuşlarında neşe
Öyle aşkla açacak ki bize kollarını, suya girer gibi dalacağız güneşe
Ey en gerideki çocuk, zaman tutacak eteklerini, hadi gel, seni bekliyorum
Arkada yerin yok, bir kibrit kutusu gibi, attılar ya evlerinizi ateşe

Rapunzel sarkıt saçlarını, c adı öldü, korkma, tanıdık gözlü çocuklar geliyor
Dudaklarıyla türküler, elleriyle ümitler, yürekleriyle saklı bahar geliyor
Sen de açıl sonsuza, gerin, genişle şöyle, ey acıdan çatlamış, taşlı yüreğim
Ne büyük umutları ki çocukların, gökyüzü kadar uçsuz avlun da, dar geliyor…

İçlerinde biri var ki, adı Kibritçi Kız, gündüzün kapısına taşı koyacak
Kapanacak sahte aydınlıklar, çilekeş elleriyle gökyüzü yıldız dokuyacak.
Hadi yumun gözlerinizi benim arsız çocuklarım, devran döndü , çok yoruldunuz,
Ay dede perdenize takıldı, bilmeden yazdığınız masalı, annem okuyacak…

...ENGİNDENİZ...