- Kategori
- Anılar
Bir 10 Kasım sabahı..

Lise 2. sınıftayım..
10 Kasıma bir hafta var Edebiyat öğretmenimiz 10 Kasım töreninde sınıftan birine şiir okutacağını ama bu şiiri kendimizin yazdığı bir şiir olacağını söyledi. O güne kadar hayatımda hiç şiir yazmamıştım ama bir şiir yazıp okumayı çok istiyordum.
Eve gelince aldım kağıdı kalemi elime...
İçimde Atatürk'e olan sevgimi, duygularımı anlatmalıydım ve duygularımı kağıda dökmeyi başarmıştım...
Bir kaç gün sonra şiirleri teslim ettik sonucu bekliyoruz. Yine bir Edebiyat dersi, öğretmen sınıfa girdi, şiirlerin içinden birini beğendiğini ve yazan kişiye 10 Kasımda o şiiri okutacağını söyledi. İsmimin okunacağı hiç aklımdan geçmedi ama ilk şiir yazdığımdan dolayı karmaşık duygular içindeydim. Öğretmen adımı okuduğunda önce şaşırmış sonrada sevinmiştim. Öğretmen şiirini çok beğendim kaç yıldır şiir yazıyorsun diye sorduğunda şaşkın bir şekilde verdiğim cevap...ilk defa.
On kasım sabahına hazırlanma vakti gelmişti elimde şiir, yüzlerce kez okudum.
Bir yandan içimdeki korku... şiiri unutursam korkusu, okuyamazsam, duygularımı ifade edemezsem.
Ve on kasım sabahı
Ben kürsüde
Hüzün içimde
Şiir dudaklarımda...
Şimdi hüzün kokan her on kasım sabahı şiir okuduğum gün gelir aklıma...
Yıllar geçti aradan düşünüyorumda şiirde kelimeler kifayesiz kalmış Atatürk'ü o yüce insanı anlatmaya
Yastayım içim buruk her on kasım sabahında...
ATAM SANA SON SÖZ
Seni 1881 yılında tanımıştık
Büyüklüğünü, cesaretini öğrenmiştik
Yüceliğine hayran kalmıştık
Türk'ün gururu oldun yaptıklarınla
Senin peşinden yürüdük uygarlık yolunda
Direnmeyi sen öğrettin bize
Sen oldun baş öğretmen
İlk harfi sen öğrettin bize
Mutluyduk senin varlığından
Ama bir on kasım sabahı yıkıldık derinden
İnanmak istemedi o acılı gözlerim
Aramızdan ayrıldığına
Atam sen rahat uyu
Sen aramızdan ayrılsanda
Genç emanetçilerin var
Senin bize verdiğin o bayrağı
Sonsuza taşıyacağız
Bu bizim son sözümüz.