Bir deniz gülüşü...

Gece geçmek bilmedi.. Uykuyla uyanıklık arası bir hal vardır ya.. Ne uyuduğunu bilirsin ne uyanık olduğunu. Bölük pörçük hatırlarsın her şeyi… Yorganın içine gömülürsün önce…Sonra nefes alamadığını hissedersin ve birden atarsın üzerinden.. Ellerin ayakların dışarıda, sanki yatağında değil de kocaman bir boşluğun ortasında yatıyormuş gibi.. O boşluk hem yatağın olmuş hem de içini kaplamıştır.. Huzursuz, huysuz hallerin koşar durur içindeki boşlukta…

Bazen kısa süreli uykulara dalarsın.. Sonra gelen karmakarışık rüyalar içini daha büyük karanlığın kaplamasına sebep olur.. Oysa bıkmışsındır sen karanlıklardan.. Bir an önce aydınlığa ulaşmak istersin… Boşlukta sürekli koşarsın tüm gücünle.. Arasıra gördüğün küçücük ışığın peşinden… Belki bir gün yakalayabilmek ümidiyle hep koşarsın… Önüne kocaman engeller koyulmuştur ve sen artık koşmaktan yorulmuşsundur.

Bazen gördüğün rüyalar bu karamsarlığın tam tersidir… Masmavi bir deniz kenarında, ılık ılık esen rüzgar çarparken yüzüne huzuru bulursun... Ayaklarını denizin berrak suyunda gezdirirken hissedersin, denizin içindeki yorgunluğu, negatif elektriği kendine aldığını… Gözünün alabildiğince bir mavilik uzanır şimdi… İçindeki boşluğu berrak maviliğiyle doldurmuştur çoktan… Sıcacık kumların üzerinde izlerken maviliğini, tebessümü getirir yüzüne… Bir deniz gülüşüyle her şey yoluna girer..

“Onlar gerçekte,
Çekip gidecekler, karanlıklara,
Gülerekten...
Ormandaki, caddedeki insanlar
Ve toprak:
Bir deniz gülüşüyle, gülecekler.
Yok ama, istemiyorsan
Sen bunu,
Dur bekle, düşüneceğiz.” (*)

Durup düşünmedim..Gördüm uykumun en huzurlu dakikalarında maviliği… Bir deniz gülüşü alıp götürdü kederi, karanlığı..Şimdi hep uzun uzun uykuya dalmak istiyorum.. Kim bilir belki bir deniz gülüşü daha görürüm…

Fulya ve Can Dostuma…

(*) Pablo Neruda

Resim : www.deviantart.com