Bir dost. stop

Bazı insanlar vardır çok değer verirsin düşünürsün, hani ansızın hatırlayıp aaa ne yapıyor bir hatrını soruyum dersin. Sorar, arar, edersin ama unutmayan sadece sen olursun, aylar geçer yine arada kopukluk, yine bir ayrılık hesabı, hatırlanmak istersin. Verdiğin değerin karşılığını görmek istemektir aslında, unutulmadığını hissetmektir. Bazı dostluklar vardır an ve an hatırlarsın aklına düşer hatrını sorarsın, ama bazı dostluklar da solmaya mahkum edilen bir gül gibidir. Ben bu satırları yazarken eminim çoğu okumayacak, okuyanlar ise dostunun farkına yazının bitiminde farkına varacak.

Aradan günler geçecek ve o günler birbirini kovalayarak ayları devirecek öyle değil mi ? yine hatırlanmayacak dostluklar, yine kapalı kutuya konulacak anılar, arada sırada üstünün tozu alınırken bakılacak, ve yine raflarda kalacak üstü kapalı..

Arada sırada arkadaşlara gösterilirken hatırlanacak resimler bir ah çekilecek ve yeniden yerlerine konacak, ya da dolabın üstüne astığınız resmine an ve an bakıp her gün neden böyle ayrı gayrı kaldık diyeceksiniz.

Sahi? ne kadar çok sevdiniz dostunuzu?

Ya da dost zannettiğiniz yabancı arkadaşlardan çok zarar aldığınız için mi bu kadar yaralı yüreğiniz? Hangi şık sana uyar ki?

Üstü kapalı kutularda kalan dostluğunuz mu ?
Dolabınızda asılı olan ve gün boyu bakıp neden böyle olduk dediğiniz mi?
Aynı şehirdeyken bile görüşme imkanı bir türlü bulamadığınız dostunuz mu?
Ya da yıllar geçse bile birbirinizi unutamadığınız dostunuz mu?
Hangisi ağır basar yüreğinize ? Hangisi daha çok acıtır?
Zaman(la) geçer mi diye düşünüyorsunuz yoksa (!)

Yazımın son kelimelerini yazıyorum yazımı okuyup bir iç çekip sonra sanal alemde gezintiye devam edecek ya da dostlukla ilgili diğer yazılarımı okuyacaksınız..

Derin bir iç çekin ve sonra işinize bakın..