Bir dost bir sevgili

Sevgilim, ben seni;

Yalnızlıkta, bir arkadaş,

Çaresizlikte bir dost,

Karanlıkta bir ışık,

Susuzlukta, bir damla yağmur,

Ölmeden önce de son bir nefes,

Olasın diye sevmiştim.

Şimdi sana, yazıklar olsun.

Artık uzakta, yakın da olsan.

Ne arkadaşım, ne dostumsun.

Ne yanan bir ışığım,

Ne yağacak bir damla yağmurumsun.

Ne de ölmeden önce,

Beni hayata bağlayıp,

Yaşatacak olan,

Son bir nefesim,

Sevgilimsin.

Halbuki, ben seni,

Mezarımın üstüne,

Yazın sıcakta,

Bir gül koyasın.

Kışın da üstüme,

İncecikten bir kar yağdığında,

Üşütmeyeyim diye,

Üstümü örterken,

Tanrı’ya karşı,

Arkamdan bana,

Yalvarıp dua eden,

Bir arkadaş,

Bir eş,

Bir dost,

Bir sevgili,

Olasın diye,
Sevmiştim.

Cahit KARAÇ