Bir hayalimiz vardı..

Emekli olunca şehir telaşından uzak sakin bir yerleşim yerinde, küçük, müstakil ve toprağa yakın bir ev hayalini kurmuştuk. O zamana kadar çocuklarımız büyüyecek –belki torun sahibi de olacaktık.

Birikimimiz olan para ile 10 yıl önce taksitle aldığımız arsanın başına geldik.Taşeron ile anahtar teslimi anlaştık, vurduk kazmayı.

Çökelez Dağının eteklerinde konuşlanmış Çal’ı seviyordum. İnsanları çalışkan ve medeni, iklimi kuru, ulaşımı rahat, doğası bereketli..

Taşeron,” sıkıntı yok.. sıkıntı yok...” diye diye  52m2 evi beş ayda bitiremedi. İş başa düştü; eşimle birlikte bacasından merdivenine içine girilebilecek hale getirdik.

Getirdik ama bir de bize sorun..

Öğrendik ki; küçük yerleşim yerlerinde usta, işçi, istediğiniz malzemeyi bulmak, bürokratik aşamalar  başlı başına bir problem. Bütçe darlığı da bunlara eklenince hayalleriniz ve sabrınız arasında gidip geliyorsunuz.

Biz şanslıydık.Her sıkıntılı anımızda 86 yaşındaki komşumuz İzzet Dutar amcamız ve hanımı moral-fikir verdi, yol- yöntem gösterdi.

Öğrendik ki; sabırla hayallerin peşinden gitmek gerek.!

Çal’da bir kapınız var.