Bir muştu paylaşıldı, benimse içim yandı!

Bugün, aslında saate göre dün, müjdeli bir haber paylaştı içimizden biri, haber İslam dünyasına ait ve altı yüz küsur Çinlinin Müslüman oluşunun coşkusunu taşıyordu.

Gururlu, mutlu bir haberdi yazan arkadaşa göre, oysa okurken ağlayasım geldi…

Adlarını anımsayamadığım iki genç kadının haberi vardı henüz geçenlerde gazetede, evlerinde İncil bulunmuştu ve Hıristiyan olmaya meyilli oldukları gerekçesiyle tutuklanmışlardı!

İran’daki şeriat kanunlarına göre günde bilmem kaç kırbaç cezasının yanı sıra idamları onanma aşamasındaydı!...

Haberle ilgili yorumlarda açıklamalar yapmıştı okuyucular, dinen gayet de caizmiş meğerse her ezan vakti kırbaçlanmaları din değiştirmeye kalkanların…

Gerekçe ise nadim olmalarına yardımcı olmak mıymış, neymiş…

İdam edilme gerekçelerini bilememekteyim, şahsen!

Diğer dinlerde de bu çeşit uygulamalar varsa eğer, altı yüz küsur Çinli için sevinmek yerine üzülmek gerek, düşünün ki yurtlarına gittiklerinde idam edilecekler, edilmeden önce de işkence görecekler!

Eğer ki böyle bir uygulama yoksa diğer dinlerde, yine de üzülmeye devam etmek gerek, zira bu kez de Müslümanlığın acımasızlığını, hoşgörüsüzlüğünü kabullenmek gerek!

Yok, eğer derseniz Müslümanlık böyle bir din değildir, o zaman daha da bir eseflenmek gerek ki, maalesef, uygulamalar Müslümanlık dışıdır ancak Müslümanlık adına yapılmaktadır!

……

Altı yüz küsur Çinli Müslüman olmuş, ne mutlu!

İki genç kadının evinde İncil bulunmuş, ne günah!..

Müslümanlıkta zorlama yokmuş… Ah, ne yalan!

……

Gerçek Müslümanlıkta zorlama yoktur sanırım, yani kalbim böyle söylüyor, uygulamalarda bir hıyanet söz konusudur ki, kan ile, can ile bastırılmaya çalışılıyor…

……

Bu muştuyu paylaşan arkadaşımız da yazılarını yoruma açmıyor, bu konu da beni epeydir düşündürüyor, sanıyorum ki Müslümanlık Müslümanlıktan çıkıyor!

Yoksa, gerçek bu olmasa gerek!

Diğer türlüsünü düşünmek yalnızca kitaba ters düşmek!

……

Her türlüsü üzer beni… Bilmem ki derdimi anlatabildim mi?

……

Gülgün Karaoğlu
Eylül,19/09