- Kategori
- Şiir
Bir nevi beni sevebilme ihtimalin
Bir nevi beni sevebilme ihtimalin üzerine
Düşler kurdum kaldırımın üzerinde
Dar sokaklarda bi başıma ilerlerken
Vaktin ne denli geç olduğunun farkında olmadan
Sağımdan solumdan geçen serserilerin kör kurşunlarına hedef oldum sayen de.
Bir nevi beni sevebilme ihtimalin üzerine yaşanmıştı herşey
Yılmadan yıkılmadan
Düşler kurdum bir köprünün üzerinden geçerken
Ve az sonra
Karşıma çıkacak olan patika yolun beni nereye götüreceğini bile bilemeden
Allah'tan kırmızı pelerinimi almamışım
Kurda kuşa yem olurdum Mazallah
Bir nevi düşler kurdum beni sevebilme ihtimalin üzerine
Dikenler battı, ayakkabımın topuğu kırıldı, elbisem yırtıldı, saçlarım dağıldı, tırnaklarım kırıldı.
Sağanak yağan yağmura engel olamadım
Şemsiyemi evden çıkarken almayı unutmuşum
Üstüm başım perişan oldu.
Öylesine bütünleştim ki sevebilme ihtimalinle
Bildiğim tüm mantık kurallarını bir çekmeceye hapsedip kilidini
Bizim evin yanından akmakta olan dereye fırlattım.
Pişman olsam da fırlatıp attığıma
Derenin suyu temiz değildi
Tekrar inip alamadım
Senin beni sevebilme ihtimalin yoktu aslında
Bunu adım kadar iyi biliyordum
Lakin düşler sokağında
İstediğin düşü özgürce kurabilmek vardı.
Bir nevi beni sevebilme ihtimalin üzerine
Tüm yatırımlarımı yaptım
Hisse senedi almak yada faize koymak benim işime yaramaz dedim
Nasıl olsa,
Önceden kaybettiğim için seni üzülmek risk'ide yoktu, ağlamakta
zaten alışıyorumda akmayan şu yaşantıma.
Farzedelim ki sonun da beni çok sevdin
Ve istediğim oldu sonun da
ya sonra?
Bir nevi seni sevebilme ihtimalim üzerine düşler kurarsın yollarda.
Bir nevi beni sevebilme ihtimalin üzerine
Bir şiir yazmak istedim onu bile beceremedim.