Bizim de bakanımız var (mı)

Karar verdim, kibar ve yasal müracaatlarla sesimizi demek ki duyuramıyoruz, gelmişiz altmış yaşına, zaten sağlık sorunlarım, geçim derdim var.

Kalıcı bir eylemle sesimizi duyurup, haksızlığın vebalini birilerinin yüklenmesini belki sağlayabilirim; Öyle bir eylem yapacağım ki günlerce konuşulacak.

Evden çıktım, aylarlardır benzin derdinden kullanmadığım arabama yöneldim. Benzin deposunun kapağını açıp sifonla benzini çekmeye uğraşıyorum. Son kalan benzinde buhar olup uçmuş. En iyisi marketten tiner almak diyerek markete yöneldim. Yanımdan ahu gibi bir güzel geçti, boşver olumsuzluklara rağmen yaşamalıyız der gibiydi; Horoz ölür gözü çöplükte kalırmış, doğal olarak baktım tabi.

Ciğerlerime dolan benzin kokusunun etkisi ile sendeledim, çevremdekilerin pis bunak utanmıyorsun, nerede ise içine girecektin, bastığın yere bile bakmıyorsun, sendelediğine göre kesin sarhoşsun, bakışlarına yanıt vermekle zaman kaybetmek istemedim sadece gülümsedim.

Marketten aldığım tineri ikinci kat merdivenlerinin başında üzerime döktüm. Milletin şaşkın bakışlarını, sağa, sola telaşla koşuşanları gözümün ucu ile izliyorum. Elimde çakmak bir kadının; yapma kardeşim, dert veren Allah derman da verir. Senin sevdiklerin yok mu? Diye yakarmasına, kimi meraklı, kimi acıyan gözlere aldırmadan yüksek sesle bağırmaya başladım.

Yeter artık biz bu ordunun kölesi miyiz?

Bizim vatanseverlik duygularımız hep istismar mı edilecek?

Biz imtiyazlılar gibi daha fazlasını değil adalet ve eşitliği istiyoruz?

Bizim bu ülke için akıttığımız ter ve kanı memba suyu mu sanıyorlar?

Görevde en önde, haklarda en sondayız…

Sonraki konuşmalarım boğazıma düğümlendi kulaklarımda uğultular başladı.

Çakmağı çaktım, yanmaya başlamadan bir güvenlik görevlisinin üzerime sıktığı yangın söndürme tüpünün soğukluğunu hissettim, alkışlar tanımadığım birinin boynuma sarılıp benimle birlikte ağlaması son hatırladığım şeylerdi.

Yatağın içinde derin derin soluk alarak yaşadıklarım rüya mı? Gerçek mi? Diye aklımdan geçirirken.

Eşimin; yine laf dinlemedin yemeği fazla kaçırdın, doğal olarak da kâbus gördün. Dediğini duydum.

Ne fazla kaçırması hanım, sanki fırında kuzu tandır yedik, tarhana çorbasının fazlasından ne olacak. Sana rüyamı, yani kâbusu anlatayım dedim.

Muhtemelen dinlemek istemiyordu. Hayırdır, gece rüya anlatılmaz sabah anlatırsın haydi yat dedi.

Sabahı büyük bir huzursuzlukla karşıladım. Eşim ilgisiz bir şekilde rüyamı, kabusumu dinledi. Hep aynı terane aklında başka bir şey yok ki rüyalarında olsun. Hayra yoralım hayra dedi.

Günlerdir faks e-posta kampanyası düzenleyerek sağır sultanın duyduğu yasal taleplerimizi tekrar iletiyoruz. Genelkurmay müteakip birleştirilmiş komutanlar toplantısında sorunlarınızı görüşecekmiş herhalde adalet gerçekleşecek dedim, biraz rahatlamıştım.

Televizyonda bugün MSB bütçe görüşmeleri var. Umarım bir ışık bir umut belirir diye dua ederek, TBMM Televizyonuna kitlendim.

Görüşmeler hararetli anlatımlarla devam ediyor, yok denecek kadar az bir sayıda milletvekili, ilgisiz bir şekilde izliyor.

Soru cevap bölümünde MHP Adana milletvekili Sn. Muharrem VARLI Bakana;

Astsubaylarla ilgili yapılan düzenleme ve çalışmaları sordu.

İçişleri Bakanına da soru yöneltildi.

Oturumu yöneten başkan Bakanlara hitaben:

Kim önce cevap verecek diye sorunca:

Sn. Vecdi GÖNÜL MSB,

Gönül rahatlığı ile SORULAR BENİMLE İLGİLİ DEĞİL SAYINBAŞKAN yanıtını verdi. (Tutanak Sayfa 92) televizyonu izlerken dondum kaldım.

Sn. Bakan daha öncede kendilerini ziyaret eden TEMAD(Türkiye Emekli Astsubaylar Derneği Genel Merkezi) yöneticilerine bana değil, Genelkurmaya gitmeniz gerekirdi demiş.

Hatta Sn. Umur Talu köşesinden, siz kimin bakanısınız? Diye sormuştu.

Eskiden bakanlara vekil derlerdi.

Dâhiliye Vekili, Hariciye Vekili, Maarif Vekili, MilliMüdafaa Vekili gibi.

Vekil, Asil’in temsilcisidir.

Vekil adları sonradan BAKAN oldu ve onlar da şimdi sadece BAKIYORLAR.