Blogda dedikodu yapalım...

Zııııırrrrrrrr
_ Alo. Sen misin Aysel? Boşver sen onu şimdi. Bak ben yeni bir uğraş buldum. Çok hoşuma gitti. Dinle beni:

Nereye gitsem?... Ne yesem?... Çok sıkıldım... çok bunaldım... Başımı yaslayıp ağlayacak bir omuz da yok.... Hepsini bırak şimdi. Geçen gün Nilay aradı. Bana da o anlattı. Mail attı ben de üye oldum. En iyisi buraya yazayım dedim. Tıpkı günlük yazarmış gibi.. Ay ne güzel!!!! Ofis de zaten canım sıkılıp duruyordu. Arkadaşla iki laf etsek adımız dedikoducuya çıkıyor. Herkese de her şey anlatılmıyor. En iyisi şu bloglar. Rumuzla girip istediğin her şeyi yazabiliyorsun. Hatta istediğin kadar saçmalayabiliyorsun da... Şiir bile yazabilirsin ayol... Bir de bir yazın tuttumu... oooooo süpersin demektir. Hatta tanıdıklara söyle tıklanma oranın da yükselsin. Öyle edebiyat parçalamana gerek yok. Yüzeysel şeyler de yazabilirsin. Zaten edebiyattan kim anlıyor ki şimdi. Hahhaha

Son aylar da bloğa girdiğim de hissettiğim şeyler tam da yukarıdaki paragrafta anlattığım gibi. Yanlış bir yerdeymişim gibi hissediyorum. Yazılarım heba olacak gibi hissediyorum. Açıkcası artık burada kendimi mutlu hissetmiyorum.

Ne yapacağımı bilmiyorum.