Borsa

Söylerlerdi de inanmazdım. Bana şaka gibi gelirdi .

Ne zamanki bir arkadaşımı gördüm. Daha doğrusu bilgisayar bağımlısı bir arkadaşı gördüm. İşte o zaman inandım. Bu bir hastalık. Tedavisi olması gereken . İnsanların gruplar halinde , terapi tarzında oturup konuşacağı ve paylaşacağı : "evet ben bağımlıyım. İtiraf ediyorum" diyebileceği bir hastalık.

Borsa meraklısı . Bunun yanında iddea ve ıvır zıvır bir kaç konu. Ancak en tehlikelisi Borsa... Sabahtan akşama kadar hiç gözünü kırpmadan ve hiç yerinden kalkmadan o kağıtların saniyelik hareketlerini (saniyede bir haraket olmuyor ama o bakıyor) sürekli takip ediyor. Bakıyor bakıyor bakıyor. Alfabetik sıralanmış kağıtları çağırığ çağırıp yeniden bakıyor. Bir kaç kez ziyaretine gittim. İş yerine , günün farklı saatlerinde. Tabi gördüklerim karşısında şok oldum. Sürekli baktığı ve tüm dikkati orda olduğu için ne gelen gideni görüyor , ne konuşulanları duyuyor. Öyle bir kilitlenmiş ki ekrana yangın çıksa farkında olmaz. Kibarca laf atsan "kardeş , arkadaş " felan desen duymuyor.Kilitlenmiş ve tüm alıcılar kapatılmış. Ancak dikkatini çekmek için " Aloooo. Hopppp " gibi yüksek sesle ve dikkat çekici kelimeler kullanmak gerekiyor.

Bu arkadaşı iki senedir tanırım ve bu zaman zarfında her karşılaşmamızda bu arkadaşı bu pozisyonda görüyorum. Tabii diyeceksiniz ki "bu adam hiç mi iş yapmıyor ? Çalışmıyor mu? " Evet çalışıyor ama iş yoğunluğu az. Dolayısıyla boş zamanlarını bir bağımlı olarak geçiriyor.

Peki ne oluyor sonunda diyecek olursanız ; hemen cevap veriyorum : Toplumdan kopuyor. Sosyal anlamda kendini soyutluyor. Bütün zamanını yanlız olarak geçiriyor. Belinde ve büyük ihtimallede boynunda fıtık oluşuyor. Kısa süre sonra çok ciddi ağrılarla karşı karşıya kalıyor.. Gözleri artık çok daha kısa sürede sulanıyor ve ağrımaya başlıyor. Ve tabi hayat geçip gidiyor. Kafasını kaldırdığında bir bakıyor ki o artık yaşlı ve yanlız biri.

Gelin bu şekilde olan (hasta olan) arkadaşlara bir el atalımda (!) yani el birliğiyle koparalım o illetten.