Bu ben miyim?

Kendimi tanıyamaz oldum. Korkusuz biri diye bilirdim kendimi önceden.

Şimdi de paranoyak derece de korkak ve huzursuz biri olup çıktım. Gece çökünce huzursuzluğum daha da artıyor. yalnızlık ürkütüyor.

Hele ki erkekler o kadar korkutuyor ki daha hayatımın baharındayken birine güvenip hayatımı devam ettiremeyeceğim hissine kapılmama neden oldu. Bunu nasıl atlatırım bilmiyorum. Nasıl insanlara tekrar güvenir, huzurlu olurum şüpheliyim.

Dünya toz pembe değil ama iniş çıkışları olsa da kapkaranlık değil biliyorum. Ama duvarlarım var farkında olmadan ördüğüm...

Yoruldum daha şimdiden yolun başında ve nasıl başedebilirim bilmiyorum.

Neredeyim?

Ne yapmalıyım?

Bilmiyorum...

Bildiğim tek şey var,

Huzursuzum...

Korkuyorum...

İnsanlardan da, hayatın gelecekte getireceklerinden de...

Nefes alamıyorum bazen...

Bir gece kendimi dışarılara atarken başka gece eve kapatıyorum...

Bir gün insanlarla iç içeyken diğer gün somurtkan kendi halinde oluveriyorum...

Ve artık eski halime dönmek istiyorum...