Bu şiir bitmez

Ulu çınar Kanırta kanırta
Çıkardı topraktan Köklerini
Deviriverdi kendini boylu boyunca.
Dal kendi kolunu kırdı, kanadından
Fırlattı attı meydana.
Yaşlı taş tepeden kendini yuvarladı
Kambur Kamburunu fırlatıverdi
İhtiyarların en asisi
Kulaklarını kesti
Görmeyen biri gözlerini çıkardı,
-Al kan oluverdi yuvaları.
O da ne?
İpek bir don fırlatıldı şimdi de,
Hem de kırmızı. 

Yaprak yaktı kavurdu yeşilini.
Her yer alev oldu birden.
Al! dediler hep bir ağızdan
Alda gözüne dizine dursun!
Lanet zaman! 

hasan KUYUCAK