Bulutkar giderken

Aradan geçen yıllar ne kadar da uzun gibi geldi..Tam yedi yıl. Yedi yıl uzak kalmak, Ada'dan ayrı kalmak kolay değildi benim için, sanki içimden bir düşünce bunu sağladı...
Dolaştığım sokaklarda eskiyi anımsamamak mümkün değildi.. Belki de içimden gelen sesi dinledim Ada'ya dönmekle..

Çocukluktan yeni adımları atarken gençlik yıllarına doğru bu sokaklarda ayakkabılarım eskimeye başlamıştı. O yıların Ada'sında yaşayanları düşündüm... Niko, Dimitri, Eleni, Yorgiya, Atanas ve bizimkiler..
Bizimkiler kim mi? Ada'ya sonradan yerleşen bizler gibi sonradan Adalı olanlar. Bizimkiler...

Şimdi sadece bizimkiler vardı. Eskiler ise yok..Çok olmuştu onların uçması buralardan. Uçtular, uçmayı öğrenir öğrenmez..
Ada'da ilk günde birden kendimi oldukça yoğun bir havanın içinde buldum..
Bir öğretmen arkadaşım seçimlerin havasına girmişti.Aday olmuştu Ada'yı yönetmeye. Ben eski günleri konuşmaya aradan geçen yedi yılın özlemini gidermeye çalışırken seçim havasıyla karşılaştım. Büyük şehirlerde bunu hissetmek oldukça zormuş. Bunu burada anlamak daha kolay..İnsanlar oldukça sıcak ilişkilerle seçimin havasına girmişler bile..Partilerin değil kişilerin ön plana çıktığı yerdeyim şimdi.

Beni etkileyen ise, seçim havasında Kadınlar Günü kutlamalarıydı..
Kadınlar Günü Ada Buluşması.. Giden bulutlar da davetliydi..Ve Niko'nun babaanesi de davetli Kadınlar Günü kutlamasına.. Keşke, karşı kıyılardan gelenler olsa da bu güzel gün eski ortak yaşamın kalanlarıyla paylaşılsa dedim içimden... Oldukça etkili oldu bende bu organizasyon.. 8 Mart'ta Ada'da olmak dileğiyle diyerek Gökçeada'dayız..

Nice yıllara demek adına.. Umarım kadınlara ayrılan tek gün değil, yıl olsun..Diyebilmek ve Ada mozaiğiyle tanışmış olmak adına...

Gününüz kutlu olsun ...Bulutlar dönerken...