Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

31 Temmuz '07

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Büyüyorsun

Büyüyorsun
 

Bir günün daha sonuna nokta koymaya ramak kaldı. Bir çok eksikle kararıyor saattler. Günün en karlı kısmından da nasibimi almadım bugün. Yani gülemedim defalarca. Ama göz altlarım karlı çıktı bugünden. Bir kırışıklığı daha sineye çektiler.
Son günlerde gülüşlerimde yüzümü germeye başladım. Kırışıklar gülümsemeye başladı. Bu safhaya geldim en sonunda. E yaş 36 normal tabii de, biraz daha gecikseydiler hiç fena olmazdı.

Büyümek güzel aslında. Güzel çünkü yaşamayı daha çok sevmeye başlıyor insan. Uçukların yerine, daha olgun düşünceler alıyor yerini. Aşklar daha güzel yaşanıyor. Emek veriliyor eğer sevgi varsa ve eğer hak ediyorsa. Gurur kasmıyor eskisi gibi. Söylemek istiyorsa söylüyor insan. Sarılmak istiyorsa sarılıyor. Kendini ağırdan almak sırra kadem basıyor. Tutulmuşsan eğer daha bir güzel görünüyor herşey.

Tek aşk değil tabii değişen. Yaşama dair herşey değişiyor. Güneşin sıcaklığını iliklerine kadar hissediyorsun. Akşam vedası seni alıp götürüyor bir yerlere. Yağmurdan da kaçmıyorsun artık. Üstüne üstüne gidiyorsun. Sırılsıklam oluyor, deli gibi gülüyorsun. Rüzgarmış, fırtınaymış umrunda değil uçuyorsun.

Mutsuz olduğun ortamdan kaçmak daha bir kolay oluyor. Kendi alıp gidiyorsun. Geride kalanları hiç düşünmeden huzurla yola çıkıyorsun. Çok önceleri meydan okuduğun bencillik yanı başına geliyor, canın istiyorsa alıp oynuyorsun. Çünkü önce sen geliyorsun artık. Gerisi hikaye. Ama hikayeyi sık sık okuyorsun. Sorgulamak eskisi gibi yoğun olmuyor. Nedenmiş, nasılmış kime ne diyorsun. Önceden kahrolduğunu şimdi basit görüyor geçiyorsun. Keşkeler azalıyor. Geçmişten kalanları da zamanla telafi etmeyi beceriyorsun ama hepsini değil...

Tatil sabahları günü kaçırmamak için erkenden kalkıyorsun. Kahvaltıyı daha bir keyifle, hiç geçiştirmeden yavaş yavaş yapıyorsun. Kahveyi, gazeteye sos yapıyorsun. Arkadaşlarına daha çok vakit ayırıyorsun. Bazen hiç konuşmadan yağan yağmur altında yürüyorsun. Sonra kaldığın yerden devam ediyorsun.

Affetmek çok daha kolay oluyor. Çünkü artık insan kaybetmek istemiyorsun. Tabii damarına basılmasına hala tahammülün olmuyor; o da kalsın zaten. Sen giderken illaki geride bıraktıkların olmalı. Herkesle yürüyemiyor insan. Bir yerde, birilerini terk etmek gerekiyor. Ve zaman hızla geçiyor; büyüyorsun. Elinde çok eksik var. Çabalıyorsun. Zaman geçiyor, bitene kadar güzel büyümek istiyorsun.
 
Toplam blog
: 58
: 819
Kayıt tarihi
: 19.07.07
 
 

Bir çok şeyden keyif alırım, okumaktan, okuduğum kitaplarda sevdiğim satırların altını çizmekten,..