''Artık 28'imdeyim, büyümüş mühendis olmuşum, ama hala çocuk kalmış yüreğim. Her gün biraz daha büyürken ben, unutmak istemediklerim var paylaşmaya dair... Zaman hızla akıyor, iş stresi, çalışma hayatının yoğunluğu derken insanın kendine yaşam alanları oluşturma ihtiyacı günden güne artıyor. İşte bu yüzden ben de burdayım...
Bizim mahallenin kızı...
Şu cümlelerdeki samimiyet başka herhangi bir yazıda yoktur sanırım.Ellerine sağlık...
28 Mart 2008 00:09İfadesizliğinden korkuyorum bakışlarımın!
Nasıl da aynı duyguları yaşıyoruz aynı zamanlarda...Tekrar başa dönmek, hiç bir ilerleme katedemediğini hissetmek nasıl da acı veriyor insana. Ben de bu aralar çok benzer duygular içindeyim Volkancım. Bu aralar 'sil baştan başlamak gerek bazen, hayatı sıfırlamak, sil baştan sevmek gerek bazen, herşeyi unutmak' diye bağıra çağıra şarkı söylüyorum ama sor bakalım cesaretim var mı, hayatı sıfırlamaya? Bekliyorum sadece...Sevgiler.
14 Aralık 2007 16:29Mavi bayramlar olsun...
Bizde bayramlar tatil niyetine kullanılmaz hiç. Her bayram mutlaka büyüklerde toplanılacak, biraraya gelinecek illaki. Güzel olan da bu değil mi? Oğlunuzun da bunu alışkanlık edinmesi ne kadar güzel bir duygudur eminim. Şeker fabrikasında çalışan bir mühendis olarak Tariş ya da Pereja kolonya tamam ama şekerler de Kent'ten olsun :))) Mutlu bayramlar, oğlunuzla, sevdiklerinizle...Sevgiler.
13 Ekim 2007 12:23- Toplam blog
- : 18
- : 1208
- Kayıt tarihi
- : 03.02.07