Carpe Diem!

"Ölü Ozanlar Derneği" filmini izleyenler, hatırlarlar. Profesör Keating, öğrencilerinden birine şiir kitabındaki ilk dörtlüğü okumasını söyler. Öğrenci okumaya başlar;
"Henüz vaktin varken tomurcuklarını topla. Zaman hala uçup gidiyor. Ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın ölüp, yok olabiliyor"..

Profesör Keating, henüz vaktin varken tomurcukları topla, bu duygunun Latince ifadesi, Carpe Diem. Carpe Diem'in ne demek olduğunu biliyormusunuz?" der. Bir öğrenci "yaşadığın günü kavra" diye cevap verir.
Keating şairin neden böyle dediğinin cevabını şöyle verir:"Hepimiz solucan yemi olacağız arkadaşlar! buna ister inanın ister inanmayın ama bir gün hepimiz nefes alamayı keserek, öleceğiz" diyerek verir.
Sonra öğrencilerine, kendilerinden önce aynı okulda okumuş öğrencilerin bulunduğu eski bir fotografı, göstererek şunları söyler: Onlarda sizlerden farklı değildi. Hepsi sizler gibi hormonlara sahipti ve kendilerini yenilmez hissediyorlardı. Sizler gibi hayata umut dolu bakıyorlar çok büyük başarılara imza atacaklarına inanıyorlardı. Peki onlar yapabileceklerini yapmak için çok mu geç kalmışlardı?Çünkü şuan hepsi çiçeklere gübre olmuş durumdalar. Biraz dikkatli dinlerseniz hepsinin size "Carpe Diem" diye fısıldadığını duyacaksınız. Yaşadığınız günü kavrayın çocuklar, yaşadığınız günü olağandışı kılmaya çalışın.

Peki siz yaşadığınız günü kavrayıp, onu olağandışı kılmayı başarabiliyor musunuz?
Geleceğe dair umut ve hayaller beslerken, yaşadığınız anın tadına doya doya varabiliyormusunuz?

Hayallerimizin peşinde koşarken karşımıza çıkan engeller karşısında, asla vazgeçmeden mücadele edebilmeyi sürdürebilmemiz gerekiyor. Bir düşünün ilk yüzmeyi öğrenmek için gösterdiğimiz cesareti ve kovalar dolusu su yuttuktan sonra korkuyla yüzmekten vazgeçme isteğimizi. Ya da araba kullanmayı öğrenirken yaptığımız ilk hatada araba kullanmaktan vazgeçişimizi. Bunları düşününce komik geliyor değil mi?

Bu kısacık yaşam yolunda, yaşadığımız her bir yenilgi, bize kendi inandığımız yolda ilerlememiz için, deneyim ve güç sağlamalıdır . Çünkü hepimiz bir gün son nefesimizi verip, Profesör Keating'in dediği gibi solucanlara yem olacağız. Hayatınızı olağan dışı kılmaya çalışın, kendiniz olun, farklı olun ve umudunuzu asla kaybetmeyin..