Çevreci Parmağım

“ Şehirle olan aidiyetini yüksek tutmaya çalışan biri olarak bu bilgi eksikliğinden, kirliliğinden şikayetçi olduğum için oturup yazıyorum; yayınlıyorum. Alanya’nın yarınlarda doğru değerlendirilebilmesi için, şehirdeki ilişkilerin net açıklanması gerekiyor.Turizm kazançlarının getirdiği “mış gibi” yapan örgüyü anlatmam gerekiyor. Madem ki Türkiye Alanya’yı anlamıyor, ben de tam tersini yapıyor, Alanya ölçeğinden yola çıkarak, “Alanya’dan böyle görünüyor “ deyip, aslında bir Türkiye portresi çizmeye çalışıyorum.”

Feyzi Açıkalın, Belediye Çay Bahçesinde gelirini Kır Çiçekleri Kız Yurduna bağışladığı ”Alanya’dan Böyle Görünüyor” kitabının önsözünde böyle diyor.

Seviyorum onun yazılarını, bu toprakların bir çocuğu olarak olabildiğince yalın ve dürüst bir kalem.

Kitabın daha başında bir cümlesine takıldım, kaldım: “ Akşam eve döndüğümüzde ancak temizlenen tırnaklarımızın içindeki toprağın, bir değer olduğunu daha o zamanlardan anladık…”

“Tırnaklarımızın içindeki toprak !!!”

Gözlerimi kitaptan ayırıp göremediğim uzaklara daldı gözlerim…

“Tırnaklarımızın içindeki toprak !!!”

Köyüme gittim.. .Mısır, buğday, pancar tarlalarına daldım. Gürgen, meşe ormanına girdim. Değirmene gelen öküz arabalarının çamura bulanmış tekerleri, çamurun içinden çıkaramadığımız kara lastik ayakkabılar, ormanın paçalarımıza bulaşan toprağı…

O kadar ruhumuza işlemiş ki toprak.. Ve bu sevda ile çıktığımız TEMA yolculuğu…

Gençler ve çocuklara anlatma isteği ile yanıp tutuşmamız belki, bu yüzden…

Ama anlatamıyoruz, anlatamıyoruz..

Çocuklar, çocuklarımız…Çayıra çimene basmamış, sabanının izinden gitmemiş yalın ayak…

Yüzünü sürmemiş, eline almamış, kokusunu duymamış toprağın…

Tırnaklarına hiç dolmamış toprak…

Bir tırnak …bir tırnak toprağa bulaşmamış!

Nasıl anlatacaksın, nerede anlatacaksın?

Ne zor, TEMA’cı olmak?

Ne zor, toprağın üretilemeyen bir “değer” olduğunu anlatmak gençlere ve çocuklara?

Ne zor toprağı sevdirmek?

Yıllardır bir yaptığım işe, bir de aldığım mesafeye bakıyorum; bir arpa boyu yol kat edemedim. Kendi çocuğuma dahi toprağı anlatamadım. Kabahatim büyük..!

………………..

Elimdeki “Alanya’dan Böyle Görünüyor” kitabını masanın üzerine bıraktım. Sağ işaret parmağımı musluğun altına tuttum. Gittim, saksının içindeki toprağa ıslak parmağımı soktum.Parmağımı karşıma aldım.

Çevreci parmağımdaki toprağa baktım… baktım…