Çığlık çığlığa uyandık

Ne zaman seni görsem

Bana bakmadan geçer giderdin

Martıların sessizliği yüreğime oturur

Benden başkalarına güler geçerdin

*

Martılar sahilde benim gibi uçamazdı

Kanatları kırıktı

Beni görünce ürkek ürkek kaçarlardı

Tıpkı senin gibi

*

El ele gezenler mutlu şen

Kelimeler balıkçıların ağında tutsak

Sevgililer birbirlerinin gözlerine bakardı

Ben yüreğimi yakardım

Duman duman sahili kaplayan sen tüten cigaramda

*

Bilirdim bakmayacağını

Yine de nefesini hayat bilirdim

Aynı yolda sana doğru yürüdüm

Yokluğunu ümit bildim bekledim

Adımlarından sonra hayatım biterdi

Ben yine senin gelmeni beklerdim

*

Kaldırımlar gelişinle benim gibi gülerdi

Kokun tüm sokakları bulvarları kaplardı

Martılar başına üşüşürdü

Bir ben yaklaşamazdım yanına

Bir beni görmezdin

Gözlerine bakıp

Kendimi ürkek bakışımla arardım

Bir ben yoktum gözlerinde

Benden başkaları gülümserdi gözlerinde

Sessizce öksürürdüm beni hissetmen için

Kalkıp giderdin ben ağlardım sahilde martılarla

*

Bir gün geldin yine o sahile aksak yürüyerek

Gözlerinde yaş elem vardı

Yıkıldım sahilde soramadım

Martılar söyledi

Gözlerinde gülenlerin ihanetine uğramıştı bedenin

*

Yaklaştım yanına ürkek bir kedi gibi

Baktın gözlerime gülümsedin kendini gördün

Senden daha güzel gülümseyen

Eğdin başını önüne

Utandın belki kusursuz sandığın bedenine kandığına

*

Olsun aksak olsa da ayağın

Yüreğimiz olmasın aksak

Hislerimiz olmasın hasarlı yasak

Sokaklarda bulvarlarda düşsem de

Düşene uzanır elim

Uzattım elimi hayatımda sevdiğime

Beni görmeyen vefasız o kadına

*

Hatalarının pişmanlığında tuttu elimi

Omuzuma başını yasladı saatlerce ağladı

O ağladı ben gülümsedim

Hatasını bilmesine idrakine gülümsedim

Çığlık çığlığa uyandık gerçeğin aynasında

Sahilde sırılsıklam olduk

Mavi düşler ışığında kirpiğin de şiirimizi yazdım

Ben yazdım o okudu ve gülümsedi

Mehmet Aluç