Çocuk yurdu ve şiddet: Geleceğimiz yok oluyor!

Malatya Çocuk Yurdu’nda yaşananların acısı yüreğümizdeyken şimdi de İstanbul’da yeni bir olay patlak verdi. Haberlerde bir insanın ne kadar vahşi, ne kadar acımasız olabildiğini izledim bu akşam. El kadar çocuklara acımadan vuranlara insan denir mi orası da meçhul ama bu görüntüler kanımı donduruyor, utanıyorum!

Bütün suç ve sorumluluk minik yavrulara vuran ellerde değil aslında. Belki de hepimizin bu olayda birazcık parmağı var. Millet olarak üzerimize düşeni yapsaydık farklı mı olurdu diye düşünüyorum. Vergisini ödemeyen vatandaşlar, eğitimsiz yurt görevlileri, yüksek sayıda sahipsiz çocuk(büyük bölümü malesef sokaklarda)…Bunlar yaptıklarımızı ve etrafımızda gelişen olayları daha derin sorgulamamız için yeterli sebepler sanırım. Suçluyu göstermek yerine suçun temeline inip çözüm aramalıyız.

Merak ediyorum acaba kaç kişi Çocuk Esirgeme Kurumu’na gidip oradaki minik yavrulara ihtiyacını sordu, onların yaşadığı yerleri, yediği yemekleri bilen var mı? Yıllar önce gitmiştim Çocuk Esirgeme Kurumuna. Çocuklara çikolata ve kola götürmüştüm çünkü onlar Kurban Bayramı boyunca et yemekten bıkmıltı ve hiçbiri bizim gibi istediği zaman istediğini alıp yemek/içme lüksüne sahip değildi. Çocuklara kolalarını dağıtırken hiç durmadan ağlamak istedim çünkü her yanım sevgi görmek isteyen minik yüzlerle çevrilmişti. O günden sonra yüreğim oraya gitmemi engelledi. Cesaret edemedim tekrar o acıya dayanmaya ama belki de yolumu gözledi o çocuklar, belki her gece yatmadan “biri gelse de bize şeker çikolata getirse biz de diğer çocuklar gibi abur cubur yiyebilsek” diye dua ettiler. Kim bilir?

Dün Malatya’da olanların sorumlusu biz değildik ama bugün aynı olay İstanbul’da tekrarlanıyorsa bunun sorumlusu biziz. İlla bir suçlu arıyorsanız aynaya bakın! Saman alevi gibi parlayan öfkemizden geriye hiçbirşey kalmamış ta ki yeni bir olay ortaya çıkana kadar. Belki bu konuda fikir üretmeliyiz, devlete yurt standartlarını yükseltemesi için baskı yapmalıyız, bu çocukların sevgi dolu ailelere verilmesini sağlamalıyız…Yapacağımız çok şey var ama ben umutluyum. Dün Milliyet Blog Ailesi olarak bir avuç insandık, bugün bin kişinin üzerinde bir güç oluşturuyoruz. Birlikten kuvvet doğuyor, umarım bu kuvveti kullanarak çocuklarımızı, geleceğimizi kurtarmak için harekete geçeriz.