Cocuklar ve ben

Oldum olasi cocuklari cok severim .Benim Turkiye'ki ailem de cocuklari cok severdi.Ozellikle annem .Belki onun etkisi ile cocuklari daha bir sever oldum .O nedenle meslek olarak ogretmenligi secmistim .Ancak universiteye devam edebilme olanagi bulunca farkli bir meslek edindim . Evlilik nedeni ile isimden ayrilip buraya gelince yeniden eski meslegime dondum. Burada beni SENSEI (ogretmenim ) diye cagirirlar hem cocuklar hem de anneleri .
Birlikte calismaya baslamadan once annelerine "Ben cocuklara bazan sarilirim, ornegin basarili olduklarinda ya da uzgun olduklarinda lutfen yanlis anlamayin." diye aciklama yaparim.Neden mi ? Burada cocuklara sarilmak, opmek vs yok. Bebekken bazen anneler oper gibi yapar ama bizdeki gibi degil. Belki biz bazan asiriya kaciyoruz. Ne dersiniz ?

Kizim kucuktu. Devam ettigi anaokulu uzakta oldugu icin okul otobusu ile gidiyorlardi. Otobuse binme yeri belirlenmisti. Tum anneler toplanir cocuklar siraya dizilirdi otobus gelmeden. Ben kizim otobuse binerken yanagina bir opucuk kondurur gule gule derdim. Bir gun bana "Anne beni bir daha otobuse binerken opme ."dedi. Nedenini sordum. Cevabi "Diger anneler ayni cocuklarini opmuyorlar, ben utaniyorum ."idi. Uc yasinda idi bunu soylediginde .

Tabii biraktim opmeyi. Eve donunce sarildim doyasiya ve optum. Opme deyince hatirladim. Kayinvalidem cocuklara yilbasinda burada OTOSHIDAMA denilen cep harcligi vermisti. Ben "Hadi babaanne ve dedeyi yanaklarindan opun." dedim. Daha dogrusu zorla opturdum. Kayinvalidem utangac utangac guldu. Kayinpeder de benzer tepkiyi gosterdi.

Burada bazan Turkiyeyi tanitici oyunlari vs aciklamak icin gittigim okullarda ozellikle birinci ve ikinci sinif cocuklarina sarilmak istiyorum. Kikir kikir gulerek kacisiyorlar .

Yeğenlerim var. Dort tanesi buyuk, ikisi kucuk. Onlara sarilip opmeyi o kadar ozledim ki. Tamam cocukla basladim konuya ama galiba yurdumu ozledim ben. Insanimizi ozledim. Sevgilerimle.