Çok zenginim Ben taze çayım ve acılarım var..

Güzel şeyler istediğimiz zaman değil en beklemediğimiz anlarda gelir. Aynanın karşısına geçip, yanayakıla dua ederken ve belki de isyan ederken gelmez.. Çünkü o acıyı yaşayıp öğrenmemiz gereken tecrübeler vardır. Daha kötüsünü yaşamamak için tatmalıyızdır belki de. Ve Allah tam da o sırada bize istediğimizi değil, ihtiyacımız olanı verir.. Biz o anda bunun idrakına varamayız .. Ama yıllar sonra buna tecrübe denir.. İnsan temkinli yaşayabilmeli, her ihtimali düşünebilmeli bunun içinde tecrübe edinmeli.. Tecrübe çoğu zaman acılarla öğrenilir.. Ufacık bir lokantaya bulaşıkçı aradıkları zaman bile camda tecrübeli bulaşıkçı aranıyor yazar.. Birde şu hayatta tecrübesiz olmak düşünülür gibi değil..

Ben çok zenginim, taze çayım ve acılarım var. Yaralarım, sıyrıklarım, korkularım, içimde kalan yapamadıklarım, yaşayamadıklarım, yenilgilerim var. Bir o kadar da umutlarım, sevinçlerim, gururlarım var.. Dedim ya çok zenginim, çünkü hiç birinden pişman değilim..  Ben bugün bunları düşünemezdim yaşamasaydım bütün bunları.. Geniş pencerelerim olmazdı, bakardım belki ama göremezdim hiç birşeyi..  Birde yaralarım var, izlerini taşımaya razı olduğum. Bazen kabullenmek lazım olup biteni.. Baktım olmuyor, acı veriyor vazgeçtim şiddetle direnmekten kabul ettim.. Onlarla yaşamayı öğrendim içten kabul ettim hepsini, benim parçam saydım..Ve anladım ki daha iyi acı çekerek, daha az acı çeker insanoğlu..

Yaşadığım herşeyin bi sebebi olduğunu her zaman söylerdim ama hiç bu kadar yürekten inanmamıştım..  Yaralarıma dokunmaktan vazgeçtiğimde aslında hiç acımadığını farkettim.. Bir daha da dokunmadım zaten.. Kabullendim ve anladım ki o yaralar, beni ben yapanlar....