Değişim şart!

Ben artık uslandım arkadaşlar:)
Daha önce de yaramaz bir çocuk sayılmazdım aslında!
Acemiliğin verdiği gazla olsa gerek, mızmızlanır etrafa laf yetiştirmeye çalışırdım!
Oysa yaptığım kimi zaman tahammül sınırlarını aşan eleştiriler sağanağına karşı kendimi savunmaktan ibaretti!
Sonra bir süre sustum, dışarıdan daha objektif bir gözle baktım olaylara!
Bugün anlıyorum ki, benzer yakınmalar sadece bana özel değilmiş!

Hatta daha da ileri gidilerek, hangi amaca hizmet ediyor bilinmez “kişilere övgüler düzmek” derecesine kadar varabiliyormuş!

O halde, "bırakalım herkes kafasına göre takılsın, bırakalım dağınık kalsın" demek gerekiyor ille de!

İşte böyle dostlar, kendimdeki uysallığı farkettim birden!
Sonuçta bugün itibariyle, usul usul uslu bir çocuk oldum çıktım:)

En başta, gerekli hallerde sessiz kalmanın bile aslında kocaman cümlelerle dolu olduğunun bilincine vardım!
Artık blog konuları dışında "kişilerle" ilgili fikirlerimi kimseyle paylaşamayacak kadar bencilim diyebiliyorum! (beni tanıyan dostlarımın "günaydın" dediğini duyar gibiyim)

Deneyin sizlerde başaracaksınız eminim!!
Çünkü düşünce gücü ile coşkulu bir şekilde yaşamak isteyen herkes dileğine kavuşabilir!

Yeter ki kişi davranışlarını ona göre programlasın!

blognot; Aylar öncesinden programlanmış bir seyahat nedeniyle bir süre aranızda olamayacağım, ilk fırsatta yepyeni ortak paylaşım konularında buluşmak dileklerimle.. Saygılar..