Delirme Adabı

İsteyerek delirmezsin, delirmenin bir adabı vardır. Ağzı bozuk bir ailede büyümen lazım, sokakları iyi bilmen ve çoğu insanın aslında çoktan delirdiğini anlaman lazım. Ve insanların seni kabullenmesi için delirmen gerekir. Yoksa ne akıllı adammış derler, kalırsın öyle ortada. Arkadaşın olmaz, sevgilin olmaz, doğru düzgün bir ailen bile yoktur delirmemişsen. Hayatın öyle filmlerdeki gibi olmadığını anlaman lazım. Nasıl mı? İşte ne bileyim, sevdiğin aslında seni sevmez, şansın dönmez ve çizgi filmlerdeki gibi güneş gülmez.

Erkeksen güçlü olacaksın, kadınsan da güçlünün yanında olacaksın. Ve bunu böyle kabullendiğinde hayatın böyle olduğunu anlayacaksın. Biz kural koymayız, uygulayan tarafız biz. Zamanında birileri kuralları koymuş işte. Biz boyun eğiyoruz. Rüzgarda savruluyoruz, kor ateşte kavruluyoruz, ama sesimizi çıkarmıyoruz. Neden? Çünkü dik durmak akıllıların yapacağı iştir. Ve dünya bir tımarhane gibidir. Akıllı oldun mu burada yerin yok. Sevmeyeceksin, sevileceksin. Bunun nedeni seversen sevilmeyeceğin gerçeği. Çünkü hayat senin istediklerinin tam tersini yapar.

Bir şeyi gerçekten istersen, o şeyin gerçekleşmemesi için tüm evren işbirliği yapar. 

Eğer gerçekten istiyorsan, harekete geçeceksin. Beklemeyeceksin, istemekle olmuyor. Eğer akıllanmaktan korkmuyorsan yap. Ha korkuyorsan, dur. Evrenin senin için işbirliği yapacağını zannet, tıpkı tüm diğer deliler gibi. 

Ve tüm bunlar olurken, bir de yalancı olacaksın. Akıllı insanlara "deli" demek, deliliğin en önemli kuralıdır çünkü.