Derin Nefesler Al

Bahçe kumlarında net ayak izlerinin gidişindeydi hayat.

Leyleklerin dönüşlerinde güven ve sevinç

Rüyalarda yapılan zamana yolculuk

İleriyi de gösteriyor geçmişi de...

Ama yorumlamak zor olacakları

Bir huzur ya da huzursuzluk doluyor ortama

Önlemek, önüne geçmek için dualara vuruyor yüreğin kelimeleri

Dilden dökülenleri dinlerken

Allah'a yalvarırken yakalıyorsun kendini

Yalnız mısın?

Öyle mi geliyor yoksa, ne hissediyorsan osun aslında.

İki dağ arasındaki de yalnız hissediyordur belki de kendini.

Giden mi kalan mı daha sessiz...

Martı seslerini hala duyabiliyorsan, o kadar da derin değildir kederin

Şükür taşları döşenmiş yollarda yürüyen ayaklarda demlenmiş kaderin,

Bulutlardan dökülenler yüreklerin gözyaşlarıdır.

Bulut da toprak da sensin, senin mayan da onlardan

Hastayı da hekimi de aynı el yoğurup şekillendirmiş.

Herkese kararınca bir yürek iliştirmiş.

Dünya da hayat da aklının erdiğince, daraltmış genişletmiş nefeslerini

Özlemlerde kandırmacalar

Varları yokmuş yapıyorlar,

Kırlangıçlar her mevsim mutluluk taşıyorlar sırtlarında.

Bazen, aralarda derelerde bir sıkışma oluyor

Nefessiz kalıyormuş gibi soluklar.

O da bir süreliğine yanılsama.

Her şey ama her şey değişiyor,

Değişmeli de zaten, her şey bir ve tek.

Zamanın torbasında ne varsa o düşüyor rızkına.

Taşan kelimelerdir dışa dökülen.

Ne anlatırsan anlat içte kalır hikaye.

Ne söylersen yarım, ne anlatırsan anlat eksik

İçte kalanları kurutmak içindir dillenenler.

Hayata devam için, irinleri akıtma çabası.

Tortusu kurusa da tohumu yemyeşildir hayatın.

Bazen sende azalan çoğalır başkasında.

Ve sen hadi kızım kalk da uyu yarın yorulmamak adına.