Kuşlar Gibi Git

Kuşlar Gibi Git...

Şehirlerin adları, mesafeler değişiyor sadece,

Sessiz bir özlem geride...

Özlemin adı Keskin,

Rengi kızıllardan turunculardan bir demet.

Yıkıcı bir öfkeye set oluyor dilimdeki kelimeler,

Susuyorum, temelli ellerimden alınmasın diye.

Yine kimse görmeden dökülüyor billurlar

Dudaklarımdan içeri.

Kelimelerde de bir kibir bir gurur,

Bekliyorlar, gelmiyorlar iyice acıtmadan.

Acıtıyor bu sabah yokluğun

Daha kaç sabah görmeyeceğim sisler içinde seni?

Kaç hayat daha var yaşanacak,

Üç günlük hayatın kaç günü kaldı ki!

Yaşanmayanların faturasını kim ödeyecek?

Adı kader, adı kısmet, adı niyet,...

Adı her ne zıkkımsa

Hiç bir işe yaramayan bilinenler,

Sinsi-sinsi gülüyorlar.

Gün geceye döndüğünde canavarlaşıyor gölgeler,

Öcüleri bol uykuların içinde,

Yorgun sabahlar doğuruyor hayat.

Sen kimsin?

Sen kimsin diye soruyorum kendime,

Hayat bu, seni mi bekleyecek,

Hiçlerin içinde her şey bir gün eriyip gidecek

Sevgiyle, dualarla, güzellikle yollasan da,

Yolların açık olsun, kuşlar gibi rahat git,...

Her veda bir kurşun, kanların içeri aktığı,

Her veda derin bir sızı bırakıyor geçtiği yerlerde.