Dışarı bakınca...

Daha önlüklü bir talebeydim .Evimiz demişti annem ...Heyecenlanmak ne kelime birin evi veya onun yanındaki ev evet kiracıyız kelimelerindeki sorular sorular zor verilen cevaplar arasında gidip gelmeler 

İnsan bir makine değil duyguları ,heyecenleri sevileri ,bağlılıkları iletişimde insan varlığını en iyi biçimde kullanarak hayatına yön veren bence çocuklardır 

Kendimi bunlardan bu düşüncelerden soyutlamam bende içlerinden biriyim .İnsanın evi , yuvası her zaman herkes için mukayese götüreyenler içindedir Duvarlarının rengi ilerki yıllarda o renkleri değiştiriken kimi lüks evleri kopye ederek kimi zaman da olması gereken misali boyanan duvarlar yaşayanların fırçalarıyla yepyeni hayat bulurken bizlerde yeni bir sabaha uyanmasın sevdasında olurduk 

Yeni yerlere yerleşenlerden hep bir ötekilik sıkıntısı hep olur Kendini ifade farklı ama kendini diğerleriyle aynı kabul ettirmek zordur 

Seyiren gözüm 6 ,7 yaşlarında beyaz şortlu bir erkek çocuğun koşmasıyla düşüncelerime ara verdim o beyaz şort beni yıllar öncesine şutladı. 

Annem güzel dikiş diker mahir bir hanımdı kardeşimede kendi hastane formasından artan parçalardan şort ypmıştı .Eve hıçkırarak gelmişti hla sesi kulaklarımda.

Anne bana ...'TURİST ....DİYORLAR peşime takılıyorlar neden di Sonra ANKARA'DAN BİZE MİSAFİR GELEN BERRİN abla  _çocuk beyaz tenli kumral burda herkes KARA şaşırmışlardır Sonra turist olmak çok güzel .İnsan seyyah olarrak gezip farklı milletleri onların yaşayışlarını öğrenirler  zira buraya gelen turistler hep böyle açık tenliler .Kardeşim susmuş ablaya bakıyordu 

Zira mahalle arasında kendine bir isim konulmasından üzüntü duymuyordu