Doost dost !

Yorgunluk sonu sunulan bir bardak sıcak çay,

Susamışken kanarak içilen soğuk su,

Yakıcı güneşte bir ağaç gölgesi,

Uykusuzlukta uzanılan yumuşak bir yatak,

Açlıkta verilen bir kap yemek,

Yalnızlıkta çalınan kapı,

Serinleten bi esinti,

Ruhu okşayan, alıp götüre bir müzik,

Soğukta üşümüşken tutuşturulan şömine,

Beklenmedik anda çalan telefon, gelen mesaj,

Bir sulu sepken yağışta açılan şemsiye,

Bedendeki sızıyı kesen bir ağrı kesici,

Gülümseyen bir yüz,

Söylenen birkaç tatlı sözdür dost.

Huzur, güven, yardımlaşma, sıcaklık, neşe,mutluluk, güzellik, paylaşma, dayanışmadır dost  ve dostluk. Bencilliğin, çıkarın yeri olmayan, bir ekmeği  bölüştüğünüzde fazlasını vermektir.

Uzun zamanda  yetiştirilen ağaçtır ; meyve veren, gölgesinde serinleten, oksijen sağlayan, çevresine güzellik veren. Ve kesilmemesi, yakılmaması, korunması gereken.

Emek, sevgi, ilgi, zaman, fedakarlık ister.

Hemşehri, tanıdık, komşu, arkadaş gibi kavramlardan daha kucaklayıcı.

Yüzyıllar önce halk ozanı ne güzel söylemiş;

“Pir Sultan Abdal’ım gülün dermişler,

O şirin canına nasıl  kıymışlar,

İsterisem dünya malın vermişler,

Sensiz dünya malın neyleyim dostum.”

Dostluğu, dostun yerini  bundan daha iyi anlatan bir şiir, bir dize var mı?

Sıradan ilişkilerden farklı, güven temeline dayalı, yaşama gücü veren, zor anlarda omuz  veren, sağlam kişilik gerektiren, sevmeyi, saymayı, değer vermeyi bilen, menfaate göre yan çizmeyen, incitmemeyi bilendir dost ve dostluk.

Tüm bu güzellikleri içinde taşıyan, her şeyi konuşup paylaştığınız bir dostunuz ve dostluğunuz yoksa yaşam zordur, tatsız ve çekilmezdir, fakirsinizdir.