Dünya hep aynı Benerci

Bilmediğim karanlık yollardan geçiyorum

Arada belirsiz insanca yüzler

Doğrunun beynimi kilitlediği durak

Bilenle bilmeyeni ayırd ediyor tuzak

Varsın bu gece de haram olsun uyumak

Uyanmak asıl sabahlara uyanmak

Buradayım tam da burada

Benercinin kendini öldürdüğü yerde

Benerci nerde?

İçimde

İsyankar masum bir çocuk

Parmakları arasında bir kurşun kalem

Ucunda sallanmakta beyaz bir bayrak

Yürüdüğü rüyanın tılsımını arayarak

Anlamsız birkaç cümle sayıklamakta

Benerci uyan sabah olmakta

Kim istedi kendini öldürmeni ?

İnsan kendinden başkasına ihanet

edemez, yapa bilemez

Uzunca sohbetlerin sonunda,

Sessizce sır verir gibi kulağına,

Fısıldar;

“İhanet insanca bir suç sayılmakta”

Dünya hep aynı Benerci

Ölüm güzeldir oysa ilk ve son ihanettir,

dünyaya

Ölünün güzeli sensin, bir de ben

Haydi uyan Benerci

Dünya hep aynı, gidelim vakitlice

Kimsenin uyanmaya niyeti yokken.