Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey

Dün yolda bir kıza rastladım. Başı önünde hafif kamburu çıkmış, dalgın. Kimseyi görmüyordu. Sadece yürüyordu. Alışılmışlığın verdiği bir telaşla. Belli ki, kafasında bin tane düşünce vardı, kimsenin bilmediği , bilmesini istemediği. Bacağında kot pantolon, rengi iyice solmuş mavi. Üstünde, gül kurusu pembe anorak, ayaklarında ise , rahatlığı belli olan gri, bağcıkları pembe spor ayakkabı. Çarpıştık, aniden omuzlarından.Başını kaldırdı, dalgın dalgın baktı.

Umarsız, pervasız. O an gördüm deniz kadar mavi, uçsuz bucaksız derin, ışıltıları kaybolmuş, hayata küsmüş gözlerini. Sert esen rüzgardan başını korumak için taktığı berenin uçlarından kıvırcık, sarı saçlarının bukleleri özgürlüğünü kanıtlamak istercesine omuzlarına doğru kıvrılıyorlardı.
Adını sordum. Duraksadı bir an tereddüt etti, Soğuktan pembeliğini yitirmiş güzel dudakları yarı aralandı ve bir çırpıda SEVGİ dedi...

Tüm Yaşamımız Sevginin Işığı İle Aydınlansın...Sevgiyle kalın...