Dupduru bir akşamdayım

Dupduru bir akşamdayım
Siyahın maviyi boğduğu

Ne esinti savurur beni
Ne Taşhan’ın büyülü dokusu
Usulca düşerken kendimden
Bir ter boşalıverdi
Ruhumla çelişen bedenimden

Issızım
Ahşap sandalyede sızmış
Bir elimde kalem
Diğerinde kaybolduğum âlem

Taş kemerler
Sıkarcasına daraltıyor ufkumu
Yangım üstün yine
Dışa vuramıyorum coşkumu
Türküler çığırmak isterken dilim
Usumda sığ bir hüzün
Usumda özlemle bakan buğulu gözün

Sevdana tutunmuşum
Özlemin zorlarken yüreğimi
Zonklamaya başladı şahdamarım
Gözlerim bulanırken kırmızıya
Kireç gibi solmakta tenim

Gitgide durulmaktayım
Bir kez daha anladım gülüm
Işığın olmadığında solmaktayım

29 Ağustos 2009-Tokat