Gözler yaprak göçünde

Gözler yaprak göçünde
Alarak ardına hüzün rüzgârlarını
Sarhoş salınması edasıyla
Düşlerle gerçek arası
Olasılıklarda savrulur

Zaman örmüş ağını
Takılmasını bekliyor ruhun
Hoyrat bir sızı
Saplanırken yüreğe
Hacze düşmüş nefes
Her soluk alışında ciğeri kavurur

Hüzün diyorlar
Yoğunlaşmış seyrelti duygulara
Damıtılmışlığındandır belki
Önce uçurulmuş mutluluk
Sonra uzaklaştırılmış sevgi
Adı gitmiş şekli kalmış
Kendince bunla avunmuş

Azgınca fokurdarken fanus
Gülümseme adına ne varsa
Buharlaşmış bir bir
Sönerken feri gözbebeklerin
Kurumaya yüz tutmuş pınarları
İçin için ağlar durur

Umutluyum
Söndürecek sevginin bereketi
Fanusun azgın alevlerini
Çoğalan yokluğun
Tüketiyor günübirlik duyguların
Yavan sessizliğini

Eminim
Görecek biri bir gün
Özlem yüklü kimsesizliğini

19 Haziran 2009-Tokat