Düşünen insan ; parça bütün ilişkisi

Düşüncelerle karşılaşınca, zayıflar korkar, aptallar karşı gelir, akıllılar karar verir, ustalar da yönetir. Aklı başında doğru düşünen yalnız bizim gibi düşünen değildir.

Her şey bir parçadır;

Her şey bir bütündür.

Her parça, bir bütünün parçasıdır.

Her bütünde başka bir bütünün parçası.

Özcesi, her şey hem bir bütün, hem de bir parçadır.

Bu nedenle, anlamak, bilmek, kavramak, görmek demek, bir parçayı, bu parça neyin parçasıdır? Hangi bütünün parçasıdır? Kendisinin oluşturan parçalar nelerdir? vb. soruların yanıtlarını bilmek demektir.

Zor mudur? Hayır

Zaten böyle bir yetiyle doğuyoruz, sorun bu yetiyi kullanmak, yeteneğe dönüştürmektir. beynimiz, bütünleyip ilişkilendirerek düşünüyor; bütünü çözümleyerek, parçalara ayırarak düşünüyor.

Parça bütün ilişkisini kavramak, buna alışmak, düşünmeyi öğrenmek/bilmek demektir.

Parça bütün ilişkisi, ilişkisel düşünmek demektir Düşünmek de zaten budur.

Parça bütün arasında sağlam, tutarlı, kabuledilebilir ilişkiler kurmaktır.

İlişki kurmuyorsak, düşünmüyoruz demektir; parçaları birleştirmiyorsak, bütünleri ayrıştırmıyorsak düşünmüyoruz; güdüleniyoruz, yönlendiriliyoruz, aldatılıyoruz, aptallaşıyoruz demektir.

Düşünen insanı yönlendirmek olanaksızdır, aldatmak da…

Düşünen insan aptallaşmaz da..

DÜŞÜNEN İNSAN, BİREY OLUR; DÜŞÜNMEYEN KUL, KÖLE…

Düşünmeyen, parça bütün ilişkisi kurmayan insanın oluşması için büyük bir çaba var.

Örgütlü bir çaba, amansız bir çaba var.Uluslararası, ulusal bir çaba var…

Özellikle holding/ tekelleşmiş basında [gazete, radyo, tv] bir aptallaştırma çabası var.

Aptallaştırarak yönlendirme çabası var; aptallar bizi aptallaştırmak istiyor.

Para ödeyerek “aptallaştırma” alıyoruz.

Lütfen bize bir aptallaştırma/aldatma verir misiniz? diyoruz.

Renk renk aptallaştırmalar alıyoruz/izliyoruz, okuyoruz.

Oyalayarak, parçaları bütünleştirmemiz önleniyor.

Daha büyük aptallaştırmalar, daha hızlı yönlendirmeler için televizyon boyutları sürekli büyüyor, 55-105-155-200….

Parça bütün ilişkisi kurmak soru sormak demektir, soru sormaya başlamak demektir.

Soru sormaya başladığınız an, parça bütün ilişkisi, parçayla parça ilişikisini kurmaya başlıyoruz demektir.

En canalıcı sorunlardan, en yakın sorunlardan, en güncel sorunlardan, en uzağına kadar, soru sormaya, ilişkilendirmeye başlayınca görülüyor ki çok şey  çok farklıdır.

Öncelikle ve özellikle sağlıkta, eğitimde özelleştirme ile Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin yönetsel yapısını dağıtmak amaçlı “Kamu Yönetimi Yasa Tasarısı” arasında nasıl bir ilişki var?

Bu iki eylem, tutum hangi bütüncül saldırının parçalarıdır. Bunları neden ABD ve AB desteklemektedir?

Asgari ücretin 303 milyon olması ile, Avrupa Birliği’ne girme uyum yasalarına arasında nasıl bir ilişki vardır?

Bu gidişle, biz, sıradan insanlar, işçiler, memurlar, köylüler nasıl bir geleceğe gidiyoruz? Çocuklarımızı neler bekliyor?

Varlığını, gelişmişliğini sömürüye borçlu olan Avrupa, neden bizi birliğine alıp, bize zenginlikler, refah, mutluluk ve demokrasi veriyor? Bütün bunlar arasında nasıl bir ilişki var? Hangisi bütün, hangisi parçadır? Hangisi hangi bütünün parçasıdır?

Bütün bu süreçte, kuşku duymakla, bakalım neymiş, böylemiymiş demekle başlar.

“Herkes düşüncelerinde yanılabilir, ama aptallar bir türlü düşüncelerinden ayrılamazlar”