Ellerinle ellere teslim etme ütopyası

Sigaram tütüyor masamda yine, özlemişim seni yavaş yavaş farkına varıyorum. Belki de ellere elimle teslim ettiğimdendir seni içimde garip bir burukluk, belki de hiç giremediğim kalbini ellere elimle verdiğimdendir yalnız bezenmiş gecelerim. Eminim bitecek bir gün bu hayat, yalnızlık kokan gecelerim, çiğnenip tükürülmüş bir sakız tadında koyu dokunulası gecelerim. Üstüme sindi kokusu yalnızlığın, en kalabalıkta bile boşalttığım parfüm kutularına rağmen yalnızlık kokuyor üstüm başım. Sempatikliğimi bu koku ile kaybettim. Her ne dersem deyim ellere teslim ettim seni, mutlu olursun umarım o ellerde. Üzmemelerini umut etmekten başka çarem yok, yalnızlığım ellerimi kollarımı bağlamış kurt kapanındayım. Gidişlerime her gece yeni birini ekliyorum, belki de hiç giremediğim, ellere ellerimle teslim ettiğim o kalbini her gece terk ediyorum kendimce sabaha uyanır uyanmaz tümden taşınmışım yine kalbine. Bir zar oyunu hayatım, bir kumar gibi yaşamaktan usanamadım. Rakibim şeş beş atmış bana gereken düşeş biliyorum ama kumarda da aşkta da hiç şansım olmadı ki, bana hiç düşeş gelmedi hiç tavlada, bu gece gelsin, biliyorum gene kaybettim seni. Var olmayan güçler ile savaştım, roller yaptım defalarca, defalarca gözlerim dolu dolu “umurumda değilsin” dedim belki de, hiç inandın mı bilmiyorum. Rol yapmak bir yetenek bende hiç olmayan. Fark etmez bir kumarı daha kaybettim bahsi sen olan. Ben yine benden başka bir şey değil seni unuttuğuna dair rol yapmaya çalışan. Gecelerimde monoton yalnızlık, düşeş atamadığım uğursuz zarlar masamda duruyor şu an, hepyek. Zarlarla hiç aram olmadı, kumarda kazanamadım bahsi ne olursa olsun. Kumarda kaybeden aşkta kazanırmış, yalan. Kumar oynadım bahsi sen olan hem seni hem oyunu kaybettim, ellerimle seni ellere teslim ettim.

Blog Not: Kimse üstüne alınmasın, kimse gocunmasın, diğer yazılarımın aksine bu yazı ütopik, hayalden ibaret. Sertaç Sirkecili Pazartesi, Mayıs 14, 2007 02:09:16