En acımasız armağan

Ben nicedir yalnızlığımla huzurlu 

Nicedir 

‘Kelimelerde’ yaşanan aşklarla avareydim. 

Ben tüm üzüntülere kaygısız 

Geleceğe hesapsızdım!.. 

Ben nicedir 

..sevdasızdım. 

Ve en büyük acımasızlığıydı bana hayatın 

seni tanımak,  

En acımasız armağanı.. 

Sen bilmedin sonra 

Tüm acımasızlığına rağmen 

Kendimi sana yeniledim, senden umutsuz 

Yasemin kokularıyla yıkadım ciğerlerimi 

akşamların ayazıyla dondurdum. 

Ellerim ceplerimdeydi burnum hep soğuk,  

Her köşe başına seni öğrettim. 

Gözlerime nice güzellikler sakladım 

görmedi kimse, çaldım!.. 

Çok sabahlar güneşi şehre ben doğurdum 

parlattım.. 

Tüm akşamlar boğazımda yumruk sevdam 

Ya içmeye gittim ya içmek istedim 

..sarhoş olamadım. 

Ağlamazsam boğulacam sandım 

..ağlamadım 

Ben düşündüm ki sen ağlayanları sevmezsin 

Belki adam bile demezsin. 

Bağırmazsam delirecem sandım 

..bağırmadım 

Ben bilirdim ki bağırsam da gelmezsin 

Deli edasıyla gülümsedim 

..delirmedim. 

Ben her gün yüreğim ağzımda 

Her bir gün umutsuzluğumla savaştım! 

..yenildim. 

Yine de adam kaldım.