En sevdiğim şarkılar listesi

Liste hazırlamak, hele "sevilen şarkılar listesi" hazırlamak oldukça öznel bir faaliyettir. Her türlü seçim gibi, temelde dışarıda bırakma, eleme çalışmasıdır. "Tüm zamanların en sevilen en güzel 10 parçası" hele çok daha zor bir seçim içerir. Düşünsenize, listeyi hazırladığınız ana dek yüzbinlerce şarkı söylenmiştir ve siz şu fani ömrünüzde taş çatlasa birkaç yüz şarkıyı ilgiyle dinleme fırsatı bulmuşsunuzdur. Ama siz de benim gibi kafayı müzikle bozmuş ve günün fırsatını bulduğunuz her anını müzikle geçirme hevesindeyseniz, ister istemez yıllar içinde süzülüp gelen, eleğin üzerinde kalan kimi şarkılar oluşur listenizde.

Benim de nacizane oluşmuş bir listem var halihazırda. Bu, tabi ki şu an için geçerli. Önümüzdeki yıllarda bu listeye ne eklenir ya da listeden ne çıkar tabi ki bilemem.

1) Across the universe (The Beatles): Kendimi sık sık bu şarkıyı mırıldanırken buluyorum. Grubun en son albümünde yer alıyor ve John Lennon tarafından söyleniyor. Sözlerin bir kısmı sanırım Hintçe ve anlamıyorum ama olsun, yine de mırıldanıyorum.

2) Russian Dance (Tom Waits): Bir arkadaşım bu şarkı için, "yenilen ordular şehre geri dönüyorlar" gibi bir yorumda bulunmuştu. Waits'in melodik homurtuları, enfes bir orkestrasyon ve ritmik şekilde yere vurulan topuk sesleri; işte size Russian Dance.

3) Paint it black (Rolling Stones): John Lennon bu şarkı için, "yazılmış en güzel parça" demiş, 1960'larda. Eyvallah diyor ve listeme alıyorum zevkle.

4) No suprises (Radiohead): Devamlı tekrar eden melodisi, Thom Yorke'un bezgin vokali, klostrofobik klibiyle gönlüme taht kuralı oluyor epey.

5) Starless (King Crimson): "Anlatılmaz, yaşanır" denilen bir şarkı. On iki dakika boyunca yavaş yavaş hızlanan; gitar ve bas gitarın başlattığı yangını, sonlara doğru saksofonla büyüten; ızdırap, yalnızlık, umutsuzluk ve karamsarlık yüklü bir destan. Bana göre bu şarkı, 60'ların tüm iyimserliğinin sona ermesini ve hatta progresif rock'ın da bir döneminin bitişini simgeliyor.

6) Safe European Home (The Clash): Punk'ın babalarından enfes bir rock'n roll. Dinledikçe yerinizde durabilmeniz çok zor. Sözler de Avrupa'daki genel sisteme sıkı bir eleştiri getiriyor.

7) D'yer Maker (Led Zeppelin): Metal'in babalarından sert bir reggea. İlk dinleyişte sarıyor ve dinlemeden olmuyor.

8) You keep on moving (Deep Purple): Grubun, hayranlarınca pek sevilmeyen "Come taste the band" albümünden. Vokallerde Coverdale ve Hughes, gitarda da Bolin var. Deep Purple'ın epey iyi albüm ve şarkıları vardır kuşkusuz ama bunun yeri ayrıdır bende.

9) Question (Moody Blues): 60'ların melankolik ağbilerinden uzunca bir şarkı. Sözlere ve hızlanıp yavaşlayan melodiye dikkat çekerim.

10) Sour times (Portishead): Bir şarkı bu kadar mı melankolik, bu kadar mı çok katmanlı ve bu kadar mı sarsıcı olur? "Nobody loves me, it's true, just like you do." Beth ablamın ellerinden öpüyorum.