Evde mi kaldım? İşte mi?

Bugün benden 5 yaş küçük hemcinsim sevgili kuzenimle konuştum. Mutlu haberini aldım, nişanlanıyormuş.

Ne güzel, allah tamamını erdirsin, mutluluğu sonsuza dek sürsün. Ama gelin görün ki içimde bir kurt! ; daha doğrusu bu aralar sanırım çevremdekilerin de etkisiyle baya etkili bi kurtcukla beraber yaşamaktayım.

Kurtcuk bana ''evde kaldın'' diyor. Ben de bi yandan yoğun iş temposuyla beraber seminer, tez vs.. ile boğuşuyorum. Ama kurtcuk hep konuşuyor içimde ve beni sinir ediyor.

Bizim mesleğin evlilik sürecimizi etkilediğini düşünüyorum. Yanlış mıyım bilimiyorum?. Ben ve meslektaşlarım hala ders çalışırken birçok insan hayat okulunun basamaklarını tırmanıyor, bi sürü iş değişikliği, eş değişikliği yapıyorlar. Bizse ya elimizdekilerle yetiniyoruz ya da onlardan kurtulunca yenisine başlamak için zaman-ortam bulamıyoruz.

Kurtcuk bana ''evde kaldın diyor'' ben ise ''hayr çalışıyorum görmüyo musun'' diyorum?

Evde mi kaldım işte mi? acaba?
Neyse işte velhasıl, kurtçuğa kızdım yazdım.
Öyle de böyle de hayat geçiyor. Pantolon ütülemek için can atmıyorum ama bir hayat arkadaşı ve paylaşım düşüncesiyle '' benim hala umudum var '' diyorum. Hatta daha kolay bir söylemle: KISMET.