Eylül akşamları

Oldum olası sevemedim bir türlü Hazan Mevsimini.

İçimde kol geziyor hüzün, yine bu Eylül akşamı.

Sapsarı olmuş, yere düşmüş yapraklar.

Hüzünlü gözlerle bakıyor onlara dallarda kuşlar..

Bilmiyorum;

Kim bilir, ne düşünüp, Neler anımsıyorlar.

Belki de bir gün, bizde, bu dallarda Olmayacağız diyorlar.

Kuş dilini bilmek, öğrenmek geldi Bir an içimden.

Kuşlar niye hüzünlü, ne düşünüyorlar bilemem.

Ama hazan mevsimi geldiği zaman, benim İçim acıyor.

Eylül akşamlarını sevmemem belki de ondan.

Her hazan mevsimi, her eylül akşamı,

Bana, ayrılık ve ölümleri hatırlatıyor.

Korkular, bu gece yine kol geziyor odamda.

Nasıl korkmayayım,

Nasıl sevebilirim Hazan mevsimini, Eylül akşamlarını!

Kafeslerinden çıkmış, yırtıcı canavarlar gibi,

Ayrılık ve ölümler, Yine üstüme üstüme geliyorlar.
Sanki bana saldıracaklar..

Saadettin Güven

İstanbul