Fatih'in Torunları ile Bizans'ın Çocukları

Günlük siyasetle ilgili konularda, yazmaktan da okumaktan da tat alamıyorum. Fakat işin cazibesinden kurtulamayanların sayısı da az değil. Bu arada arkadan gelen yeni bir nesil de var. Onların doğru bilgi sahibi olması da önemli.

Biliyorsunuz iç siyasette geçtiğimiz hafta yaşadığımız en önemli olaylardan biri, eski başbakanlardan Necmettin Erbakan'ın ev hapsi cezasının Comhurbaşkanı Abdullah Gül tarafından affedilmesiydi.

Akparti'ye karşı bir tavır içinde olanlar, bunu "al gülüm ver gülüm" bir davranış olarak algıladılar. Belki bazı Akparti taraftarları da, Gül'ün eski liderine karşı yaptığı bir jest olarak değerlendirmiştir.

İlle bir tarafın penceresinden olaya bakmaya çalışırsak böyle sonuçlara ulaşmamız çok normal.

Ben her konuya biraz daha farklı bakabilmemiz gerektiğini düşünüyorum.

*****

Dün akşam bir misafirim vardı. Yeni rektörlerin, sanki bir rövanş ve intikam alma mantığıyla atandığını, hep de iktidar partisine yakın adamlardan seçildiğini söylüyordu.

Bu görüşte olanların sayısı az değil. Özellikle iktidar partisine karşı olanların ortak söylemlerinin böyle olduğunu hepimiz biliyoruz.

Ben de şöyle düşünüyorum.

Eğer yeni atanan bir rektörün tayininde, bir "rövanş ve intikam hissi" seziyorsanız, geçmişte bir yanlışlık veya inadına bir tavır içinde olunduğunu kabul ediyorsunuz demektir.

Sayın Sezer'in yaptığı seçim ve atamaların benzerini Abdullah Gül yaptığı zaman ortaya yanlış bir durum çıkıyorsa, yine geçmişte bu yanlışların yapıldığını itiraf etmiş olmaz mıyız?

Eğer böyle bir durum varsa, aynı tepkiyi o zaman da göstermeli değil miydik?

*****

İktidar partisine yakın olanların tayin edilmesi meselesine gelince...

Bilirsiniz gemilerde kaptan, ne makinisti, ne çarkçıbaşını, ne de dümenciyi görürür... O sadece yukarıdan emreder: Makineler çalışsın, tam gaz ileri, 5 derece sancak...

Peki bu emir yerine getirilmezse, gemi hareket eder mi veya kaptanın istediği yönde gider mi? Hayır...

Maalesef partizanca davranışlarla devlet işinde, iktidar partisine karşı olduğu için yapması gerekeni yapmayan, eksik yapan, yanlış yapan ya de gereği gibi yapmayanlar var. Bu durumda iktidar partisi, kilit noktalara kendi adamını yerleştirmek zorunda kalıyor.

Hemencecik, "Efendim işte bu bir kadrolaşmadır ve siz de bunu itiraf ediyorsunuz" demeye yeltenmeyiniz lütfen...

O görevdeki kişi yapması gerekeni niye yapmıyor? Başka bir partinin adamı olduğu için tabii ki...

Demek önceki iktidar da oraya kendi adamını getirmiş. Bu bir kadrolaşma değil mi?

Bu tür tartışmalara girenler, aslında politika icabı iktidar partisini tenkit ederlerken, bu benim söylediğim gerçekleri çok iyi biliyorlar. Çünkü onlar bu tenkitlerini de, bu tenkitlere sebep olan geçmişteki uygulamaları da bilinçli olarak yapan insanlar.

O yüzden buna da verecek bir cevapları var. Diyorlar ki, "Efendim geçmişte yanlış yapıldı, geçmişte politik davranıldı, geçmişte kadrolaşıldı diye, aynı hatalar gene mi tekrarlanmalı?" (Şu dürüstlük ve ahlâk anlayışına bakın, insanın gözleri yaşarıyor).

Ve ahlâk dersine devam ediliyor: "Üstelik bunlar dindar olduklarını, müslüman olduklarınıı söylüyorlar...."

İşte zurnanın zırt dediği yer burası...

Laik bir ülkede, bir siyasi parti, bir dini öğretinin temsilcisi olabilir mi?

Bir taraftan partiyi dindarlıkla, laikliğe aykırı hareket etmekle suçlayacaksınız, bir taraftan da o partiyi, o dinin kurallarına uymamakla... Pes Vallahi...

*****

Gelelim şu yandaş meselesine...

Bir göreve kim getirilse getirilsin, iktidar partisi tarafından tayin edildiği için "yandaş" olarak yaftalanıyor.

Bir devlet memurunun herhangi bir siyasi partiye oy vermesi, hatta o partiyle gönülden bağı olması, bir göreve getirilmesine engel değildir. Yanlış olan, o kişinin görevini yerine getirirken, işin gereğini yapmak yerine partizanca hareket etmesidir.

Peki, liyakat ve işinin ehli olma gibi bir gerçek yok mu?

Eğer bu tayin edilen kişilerin içinde, o işi yapacak kapasitede olmayan varsa, buna hep beraber itiraz edelim. Ama o işi yapacak durumdaysa, niye bunu gözardı edip hemen "yandaş" damgası vurmayı tercih ediyoruz?

*****

Erbakan'ın affından nerelere geldik.

Gazeteciler soruyorlar: "Siz de onları affettiniz mi?" Erbakan, " “Onlar her zaman bizim kardeşimiz. Kardeşimiz, talebemiz ve evlatlarımız” demiş... Medyada böyle çıktı haber...

O da yetmedi, gazeteci Fatih Uğurlu'nun Vakit'teki bulmacası yine haber oldu ve aynı yanlış yorum tekrarlandı. Cumhurbaşkanıyla başbakanın resimlerinin bulunduğu bulmacada şifre sözcük, "Fatihin çocukları" çıkıyormuş... Bunu Abdullah Gül ve Tayyip Erdoğan'a bir övgü olarak algılıyorlar...

Fatih Uğurlu benim 30 küsur yıldır tanıdığım bir gazetecidir. Bu bulmacayı yaptığını bana söylediğinde, "bu hafta yine bulmacayı haber yapacaklar" demişti. Ben de ona "evet belki haber yapacaklar ama, ne demek istediğini anlamayacaklar" demiştim.

Aynen tahmin ettiğim gibi oldu.

Orada Gül'le Erdoğan'a övgü değil, Erbakan'a yergi vardı.

Fakat Gül ve Erdoğan'ı Erbakan'la aynı kefeye koymaya meraklı ve hevesli Basın, işine gelmediği için küçük bir ayrıntıyı gözden kaçırdı. Halbuki bir gün işe yarayacak durum ortaya çıkarsa, arşivlerdeki bilgi gözümüze gözümüze sokulacaktır.

22 Temmuz seçimlerinden önce İstanbul'da Akparti'nin mitingi yapıldığı gün, Saadet Partisinin de açık hava toplantısı vardı... Zeytinburnu'nda Erdoğan'ı dinlemeye gelenlerin sayısı, aldığı oy oranına göre doğal bir kalabalığa sahipken, Çağlayan'da Erbakan'ı dinlemeye gelenlerin sayısı da, aldığı oyla orantılıydı.

İşte toplantı meydanını boş bulan Erbakan, o gün kendisinden hiç beklenmeyecek şaşırtıcı ve çirkin bir söylemde bulunmuştu. "Kazlıçeşme'de Narkoz meydanında, kırık ampul altında toplananlar var. Kendini Bizans çocukları sayanlar orada, Fatih'in torunları burada toplandı" diyordu Erbakan...

İşte bulmacadaki "Fatihin torunları" esprisinin anlamı buydu...

Ben sadece bilmeyenler bilsin, unutanlar hatırlasın istedim.