Freud, ihtiyacım var sana!

Kan ter içinde uyandım, dün gecenin sabaha yakın bir saatinde, çok şükür rüyaymış derken, çatılıverdi kaşlarım birden, ne rüyası, aslında tam da gerçeğin iz düşümü bu!...

Rüyamda türbanlı kadınlardan oluşan bir kuyruk var, aralarında da ben, ne için bekleşiyoruz, tam da bilemiyorum, yanımda en yakın arkadaşım Özlem…

Bir dalgalanma oluyor, örtmemiz gerekiyormuş başlarımızı, çantalarımızda varmış meğerse türbanlarımız ama takmamakta ısrarlıymışız!

Polisler geliyor bir anda, seviniyorum ben, sanıyorum ki polisler durumu düzeltecekler, dürtüklüyor beni Özlem, inat etme tak şu türbanını, bak polisler alıp seni götürecekler!

Bir karman çormanlık daha oluşuyor, ortam da değişiveriyor birden, rüya ya bu, postalları görüyorum önce, aha da darbe yapıldı derken postalların sahiplerinin konuştuğu dil bir bakıyorum İngilizce!

İngilizce bilmesem anlar mıydım rüyamda söylediklerini, yoksa rüya bu, bilmesem de mi anlardım, aklıma takılan ayrı bir konu, neyse…

Amerikalı askerlermiş postalların sahipleri…

Bildiğimiz tabancalı, tüfekli United States of America askerleri!...

Uyandım kan ter içinde…

Çok şükür rüyaymış derken tam, bir ağırlık çöküverdi göğsümün üzerine…

Uyusam bir türlü, uyumasam iki…

Rüya ve gerçek birbirine denk!

Gülgün Karaoğlu

Temmuz,07/08