Gece gözler

O deli eden uğultu kulaklarında.

Gecenin en koyu saatleri , sokaklardaki kediler bile kaybolmuş .

Dört duvar etrafın ...

Sanki gün hiç doğmayacak , sen her geceki müebbet mahkum.

Kapanıp yatağına çaresizliğine ağlamak ...

Çare değil , hiç olmadı ki.

Çünki ;

Ne yorgan halden anlar , ne yastık . Bilmektesin.

Kıvranır durursun bir kısır döngü içinde ,

Ne gece bir önceki gecedir ,

Ne de çektiğin ızdırap bir öncekinden daha azdır.

Duvarlar üzerine üzerine gelir de nefes bile alamazsın ,

Bedenin o duvarlara mahkumdur da , düşüncelerin ve duyguların özgür.

Anılara dalarsın boğulurcasına ,

Kop koyu gece yetmezmiş gibi ;

Birde gece gözler çöker gözbebeklerine ...

Simsiyah dalga dalga saçlar .

Sonra ; o tanıdık sesi duyar gibi olup ,

Kalbin çarparak tutarsın zaten alamadığın nefesini.

Dişlerinle beraber sıkarsın yumruklarını ,

Karşında nefret ettiğin birini görmüşçesine.

Bir nihavent şarkı gelir aklına ...

Yarısını bilmediğin , sadece nakarat kısımlarıyla .

Gece yetmezmiş gibi , gene gece gözler gözbebeklerinde.

Beynin uyuşur , birşeyler düşünmek istersin ...

Başka başka şeyler.

Olmaz ...

Beceremezsin , odanın sıcağına inat yanmaktadır için .

Boğazına düğümlenen o ağıt dolu ses çıkmaz bir türlü .

Gözlerin dolar ,

Dolar da ağlayamazsın ki , kaç gece önceden kurumuştur gözpınarların .

Ellerini uzatırsın karanlığa ...

Onlarda bomboş döner geri sana .

Sayamazsın kaçıncı gecedir bu , ak düşüren saçlarına ...

Hüzün dolu , çaresizlik dolu ,

Hasret dolu ,

Onsuzluk dolu.

Şairin mısraları gelir aklına ;

Deli eden bir uğultudur , başlar kulaklarında ,

Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.

Ne yorgan halden anlar , ne yastık.

Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık ,

Onun unutamadığın hayali...

Sigarandan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine ,

SEVMEK NEYMİŞ BİR GÜN ANLARSIN.