Geçmişe özlem

Nedense birçoğumuz geçmişini büyük bir özlemle hatırlar. Hayallere dalıp, orada bıraktığı herşeyin yanına dönmek ister. Bunun mümkün olamayışı canımızı öyle acıtır ki, düşünmemeye hatırlamamaya çalışır, kendimizi gündelik hayatın hayatın akışına bırakıveririz. Geçmişimizde, kaybettiklerimizi ve bir daha yaşayamayacağımız anılarımızı bulur, sanki bir zincirle bağlanmışcasına, ne oradan kopabilir ne de uzaklaşacak gücü buluruz buluruz kendimizde.

İşin içine bir de rüyalar girdi mi...Ençok özlediklerimiz çıkar karşımıza, bilinçaltı bunu bize inat edercesine yapar gibi.Ve bu rüyalar bize o kadar gerçekçi gelir ki, ''meğer seni kaybetmemişim, tüm herşey bir rüyaymış der, sevinçten gözyaşlarımıza boğularak, sımsıkı sarılırız, bir daha bırakmayacak gibi.Sonrasında o ouykudan uyanışımız yok mu. O günün nasıl geçeceğini ne siz sorun ne ben söyleyeyim.Bizlere bırakılsa rüyalarla gerçekleri değiştirmeye dünden hazırız. Gerçeklerin insanın yüzüne savurduğu o şamarın acısı malumunuz. 

Tamda unutmuş, mutsuzda olsak hayatımıza devam ederken bu rüyada nereden çıktı böyle...